Sens podejmowania trudność.

[Mareklll]

Witam.. Mam na imię Marek, mam 17 lat i jestem uczniem pierwszej klasy lo o prof. humanistycznym. Obecnie siedzę od dwóch godzin nad matematyką.. A właściwie to nad telefonem.. Mam obecnie pięć pał z matmy na czysto a i tak nie jestem w stanie zmotywować się do nauki.. Na samą myśl że muszę się jej ... A zresztą ja wcale nic nie muszę.. Motywacja zewnętrzna nigdy na mnie nie działała a wewnętrznej mi po prostu brak.Przedmiot ten skłonił mnie do rozmyślań nad sensem podejmowania życiowych trudności.. A jako przykład obrałem sobie moją nauczycielkę matematyki a dokładniej ogół jej życia.. Otóż aby być tu gdzie obecnie się znajduje musiała poświęcić mnóstwo czasu na naukę już od samej podstawówki a na studiach kończąc. I tu nasuwa się pytanie czy ta gra jest warta świeczki..? Pani E. na swojej posadzie przepracowała ponad 20 lat swojego życia.. Kobieta ta zarabia nie więcej jak 3tys zł miesięcznie do tego jest jedną pośród tysięcy jej podobnych... Odpowiedź nasuwa się sama...Za nic w świecie nie wlożyłbym tyle trudu aby na koniec być jednym z wielu nic nie znaczącym robaków. Wiem że prawdopodobnie również nim będę ale przynajmniej będę wiódł szczęśliwsze życie. Rozważam teraz przeniesienie się do zawodówki w której to nie będę musiał się uczyć i trworzyc tym co myślą o mnie inni..Będę miał za to czas na poświęcenie się swojej pasji w której widzę ogromny potencjał na przepustkę do lepszego ponadprzeciętnego życia. Zgadzacie się z moją postawą?

[kikunia55]

Bardzo, zawsze mówili,ze czlowiek powinien iść za tym co go fascynuje. Zawodówka o kierunku, który Cię fascynuje, nauczy praktycznego zawodu, o którym marzysz- miodzio.

Tylko potem się nie zdziw, jak będziesz kiedyś ładną dziewczynę bajerował a jej z hukiem opadnie szczena, ze matura to byl za trudny etap Twojego życia.

Ale tym sie nie stresuj, przeciez bedziesz robil to co lubisz a kase na tym bedziesz zbijał, a panny wiadomo za szmalem bardziej szaleja niz za czymkolwiek innym.

A na powaznie, jak juz masz 5 jedynek, to czas obejrzec sie za profesjonalna pomocą- jakies korki byłyby wskazane.

[Mareklll]

kikunia55

Bardzo, zawsze mówili,ze czlowiek powinien iść za tym co go fascynuje. Zawodówka o kierunku, który Cię fascynuje, nauczy praktycznego zawodu, o którym marzysz- miodzio.

Tylko potem się nie zdziw, jak będziesz kiedyś ładną dziewczynę bajerował a jej z hukiem opadnie szczena, ze matura to byl za trudny etap Twojego życia.

Ale tym sie nie stresuj, przeciez bedziesz robil to co lubisz a kase na tym bedziesz zbijał, a panny wiadomo za szmalem bardziej szaleja niz za czymkolwiek innym.

A na powaznie, jak juz masz 5 jedynek, to czas obejrzec sie za profesjonalna pomocą- jakies korki byłyby wskazane.

Nie mam ochoty na rozmnażanie a tym bardziej na "uciskanie" się z dziewczyną. Moją pasją nie jest żaden kierunek w zawodówce.. Właściwie to chyba rzucę szkołę po 18.

[ka-wa]

Matematyki nie da się wykuć ,trzeba ją rozumieć, masz z tym problem dlatego dobry pomysł z zawodówką, ale w niej też trzeba się uczyć i dobrze ,żebyś nie lekceważył sprawy, bo dobry zawód też może przynosić satysfakcję, ale trzeba mieć zainteresowania w tym kierunku ,więc pomyśl co Cię najbardziej interesuje, jak nie wiesz ,wybierz się do poradni psychologiczno-zawodowej.
Nie wszyscy muszą kończyć szkołę średnią czy studia, jak ma się zamiar edukacje zakończyć na maturze ,to więcej można się nauczyć w zawodówce, a dalej to zawsze można się kształcić.
Bierz poprawkę na to ,że myślenie po paru latach też Ci się zmieni.
Nie doczytałam o pasji, mógłbyś zdradzić co to jest, żeby ocenić czy ta pasja przyniesie Ci faktycznie takie lekkie i szczęśliwe życie.