Dlaczego czuję się niepotrzebny?

[Gość hitt5]

Jestem nielubiany. Nikomu nie potrzebny. Nikt mnie nigdzie nie zaprasza anie do mnie nie dzwoni. Zawsze ja pierwszy. Wychodzę do ludzi ale nie potrafię z nimi gadać. Wszyscy coś gadają śmieją się a mnie to nie śmieszy. Umiem rozmawiać tylko na konkretny temat. Nikt ze mnie nie żartuje, nie droczy się ze mną, wszyscy traktują poważnie. Nie jestem też nielubiany. Bez znaczenia innym czy jestem czy nie. W rodzinie mają mnie za wesołka i duszę towarzystwa. Czemu tak jest? Jak to pokonać?

[mgr Kamila Krocz]

Nie bardzo zrozumiałam Twoją wiadomość. W jednym miejscu napisałeś, że jesteś nielubiany, a w innym miejscu napisałeś, że nie jesteś nielubiany. Skarżysz się na brak towarzystwa i kłopoty w nawiązywaniu znajomości. Jak myślisz, dlaczego nie możesz z nikim nawiązać rozmowy? Co jest tego przyczyną? Jeśli trudno Ci nawiązać relacje, rozważ skorzystanie z treningu kompetencji społecznych. Pozdrawiam!

[Lusy]

No to nie wiem jak to jest z tobą. Raz piszesz,że nie umiesz rozmawiać i żartować z ludźmi, potem ,że z rodziną ,to owszem.
Więc jak to jest ?

[Gość Bellax]

Mam problem. Podejrzewam u siebie borderline. Lubię przebywać sama, nie mam znajomych i nie umiem się zaangażować w żadną relację. Jednym słowem nie umiem gadać z ludźmi. Nie mam żadnej przyjaciółki, wszystkie wykorzystywały. Swojego czasu też miałam jedną, ale mnie zdradziła. Wkopała w bagno i tyle. Skończyło się. Potem zaczęłam wątpić w miłość.

[Gość hitt5]

Jednak pierwsze zdanie niepotrzebne. Właśnie o to chodzi, że z rodziną rozmawiam, żartuję, potrafię się z nich pośmiać czy na żarty podokuczać, pogadać o durnotach. Wśród znajomych jakoś tego nie potrafię. Myślę że gdzieś w sobie to kryję, bo mój tato jest duszą towarzystwa i gdzie nie zajdzie to spotka kogoś znajomego a sprzedawczynie w sklepach jak go widzą to od razu się uśmiechają. Więc myślę że trochę jego genów na mnie przeszło :) Tylko jak to zrobić?