Mówię do wymyślonych osób

[Inka141516]

Zakładam ten temat z czystej ciekawości. Mam 25 lat i od nie pamiętam kiedy mówię do siebie. Nie chodzi tutaj jednak o to, że mówię do mojej osoby tylko bardzo często wyobrażam sobie kogoś i z nim rozmawiam. Najczęściej są to ludzie których znam, chociaż czasami są też wymyśleni. Potrafię np. iść do sklepu i podczas drogi opowiadać mojemu wyimaginowanemu znajomemu jakąś śmieszną historię, która mi się kiedyś przytrafiła albo siedzieć w pokoju i wyobrażać sobie, że rozmawiam z kimś ważnym na jakiś poważny temat. No sytuacji jest mnóstwo. Oczywiście w pełni kontroluje to "gadanie". Rozmawiam tylko wtedy jeśli wiem, że jestem sama. Nigdy nie zdarzyło mi się to wśród innych ludzi. Co najdziwniejsze..w ogóle mi to nie przeszkadza. Wręcz przeciwnie- ja to lubię. Chciałabym jednak wiedzieć czy takie zachowanie zahacza już o jakąś chorobę bądź przekracza granicę "nienormalności".
Pozdrawiam.

[Gość takjest]

Nie wiem, mam tak samo i wyobrażam sobie też co ta osoba na to odpowiada, albo że zadaje mi jakieś pytanie i ja odpowiadam. Tylko, że ja potrafiłam się zapomnieć i gadać tak na ulicy idąc sama. Z perspektywy stwierdzam, że takie rozmowy są o wiele lepsze niż prawdziwe, bo osoba rzeczywista często nie reaguje na nasze słowa tak jakbyśmy chcieli, albo nie chce nas słuchać, a osoba wymyślona zachowuje się i reaguje zawsze tak jak chcemy :D Szczególnie teraz to doceniam kiedy nie mam znajomych, a rodzina mnie nie akceptuje i nie chce za bardzo ze mną rozmawiać.

[Gość la-luna]

Może masz schizofrenię

[Jula1441]

Mam podobnie tylko, że u mnie jest to bardziej ,,psychiczne". Czasami gram z taką zmyśloną osobą w karty, szachy, euro biznes itp. Jak mi smutno to wyobrażam sobie, że się do kogoś przytulam. Więc sądzę, że gadanie z wymyśloną osobą w porównaniu do tego jest całkiem normalne.