Dlaczego nikogo nie kocham?

[Gość Sadness]

Pochodzę z pełnej rodziny. W domu mi nigdy niczego nie brakowało-komputer, zabawki, książki, rodzice wysyłali mnie do najlepszych szkół. Nie podnosili nigdy na mnie ręki (no, może kilka razy w całym moim życiu tak zrobili, ale to w stanie ogromnego zdenerwowania). Moja mama zawsze powtarzała, że nauka jest najważniejsza, od 4. roku życia wysyłała mnie na zajęcia z angielskiego, potem były korepetycje z innych przedmiotów. Zawsze powtarzała, że zależy jej na tym, abym skończyła studia. Jak na ironię, moje efekty były zupełnie odwrotne do nakładów finansowych i czasowych, jakie rodzice ponosili, żeby mnie wykształcić. Byłam wyjątkowo oporna. Mimo to, ja....Nie kocham swoich rodziców. Pamiętam, jak na zielonej szkole moje współlokatorki tęskniły za domem rodzinnym, a ja nie. Wszędzie jeździliśmy ze sobą na wakacje, do kina, do restauracji. Ja jestem jakimś dziwakiem. Nie potrafię kochać nikogo i niczego, nawet siebie. Nie przeżyłam swojej pierwszej miłości. Jaka może być tego przyczyna? Może ja jestem zimnym psychopatą?

[Gość roshen]

Kochasz ich, ale kochasz się kochana i pewna siebie. Nie było Ci brak troski, więc jesteś nią napełniona, dlatego nie tęskniłaś. Jeśli chodzi o miłość do facetów, to... mam koleżanki (większość), które miały już dużo chłopaków, ale mam też jedną, która nie miała chłopaka i nie odczuwa jakiejś wielkiej potrzeby posiadania chłopaka, ma ona psa i bardzo o niego dba.

[Gość Sadness]

Moja mama jest teraz chora, a mnie....Nie jest jej w ogóle żal, nie myślę o niej, nie przejmuję się tym....Co się ze mną dzieje?? Chyba jestem złym człowiekiem...