Powrót anoreksji?

[Smutna26]

Powiedzcie mi, czy to jest normalne że mając rodzinę zachowuje się jak.... Nie wiem kto. Już nawet pomine to że panicznie boję się jeść, mam wrażenie że każdy kes i robię się gruba to w dodatku ciągle bym ćwiczyła , sto razy dziennie jakby się dało. Czy tak powinno wyglądać normalne życie ?!

[ka-wa]

Dokładnie wiesz,że to nienormalne i dokładnie wiesz ,że powinnaś się leczyć.
Dlaczego nie zwrócisz się o pomoc do psychiatry? Nie da się samemu wyjść z anoreksji,bynajmniej ja nie słyszałam.

[Smutna26]

Za pierwszym razem mi się udało samej wyjść z tego ...

[ka-wa]

To jak masz jakiś sposób to go teraz zastosuj ,bo my nie mamy takich doświadczeń ,więc trudno coś doradzić.
Jak nie dasz rady ,to powiedz mężowi o swoim problemie,wiem,że to ponoć jest lęk przed mówieniem ,skrywanie choroby to norma,ale mając na uwadze dziecko powinnaś mu powiedzieć i wybrać się do specjalisty.

[unna-1]

Jak za pierwszym razem ci się udało, to i teraz ci się uda - jeśli tego chcesz.
Ka-wa dobrze ci radzi, ja jednak wierzę, że najszybciej człowiek pomaga sam - sobie. Ale na pewno pomoc psychologa, pomogła by ci.
Znasz problem, rozumiesz go, więc zacznij pracować nad zmianą myśli. To tylko twoje myśli, a myśli można zmienić!
Zagłuszaj te myśli pozytywnymi, czyli że sobie poradzisz, że będziesz normalna.
Nie poddawaj się, walcz o swoje życie.

[Smutna26]

Dziękuję ! Mam nadzieję,że w chwilach zwątpienia Was też ktoś zmotywuje... Poradzi. Biorę się do roboty, jak będę w kółko o tym pisać i myśleć to nigdy się nie ogarnę. Czas działać , bo mi życie między palcami ucieknie .

[Gość Sinnn]

Anoreksja to wg mnie choroba osób które chcą mieć kontrolę nad swoim życiem -a maja poczucie że tej kontroli w jakimś sensie mają.
Minimalna ilość jedzenia na którą sobie pozwalają- a w efekcie wymierny efekt czyli coraz chudsza sylwetka - to jest coś na co tylko one mają realny wpływ, a nie ich otoczenie, które zawsze "wie lepiej" .
Autorko, wg moich osobistych doświadczeń anoreksja to trudny przeciwnik.
Mnie pomogło coś co odblokowało mi myślenie i było kamieniem milowym w postrzeganiu siebie i innych- no i coś co dla zdrowej osoby jest pewnie czymś oczywistym- a mianowicie umiejętność odróżniania chudości od szczupłości.
Każdy tez ma trochę inną budowę, nie tak bardzo waga i rozmiar ubrania się liczy tylko zdrowy wygląd. Jedna wejdzie w spodnie "S" a wcale nie jest chuda tylko ma naturalnie drobna budowę, inna zrobi z siebie szkielet a i tak może mieć np szersze biodra.
Oczywiście wszystko w granicach normy, ale właśnie o tą normę tak trudno kiedy ma się ten problem.
Oglądaj sobie zdjęcia dziewczyn, kobiet- poza ekstremalnie chudymi modelkami to większość wcale nie jest chuda.
Pozdrawiam, i życzę powodzenia :)