Obsesja

[Maselko]

Mam 26 lat, męża i zdrowa córeczkę. Kilka lat temu chorowałam na anoreksję z której wyszłam sama. Od pewnego czasu, mimo tego że karmie piersią i ważę mniej niż przed zajściem w ciążę wciąż myślę że jestem gruba, że nie powinnam jeść. Te myśli ani na chwilę mnie nie opuszczają, najchętniej ciągle bym ćwiczyła . Nie potrafię ani na sekundę przestać myśleć i tym. Zgubiłam siebie, jestem szara , przygaszona , nie potrafię się śmiać.normalnie funkcjonować.. potrzebuję pomocy

[Gość przesłuchaj1010]

Wiesz czasem im bardziej nie chcemy czegoś myśleć tym o tym myślimy bo wkładamy w to dużo emocji może po prostu lepiej zmienić nastawienie do życia a swoją figurę i ciało odstawić na boczny tor bo tak na prawdę najważniejsze jest królestwo i szczęście wewnętrzne a to myślenie o tym czy figura jest taka czy sraka zabiera Ci to szczęście po prostu moim zdaniem lepiej zmienić nastawienie .

[Maselko]

Ale właśnie o to mi chodzi ....jak to nastawienie zmienić... Jak się tych myśli pozbyć ??

[Gość roshen]

To ćwicz, nikt Ci nie broni. Same myślenie o ćwiczeniu nic Ci nie da.

[mgr Kamila Krocz]

Droga 26-latko, podejrzewam, że anoreksja wróciła i wcale nie udało Ci się wymknąć z jej szponów. Ćwiczenia, myślenie o swojej sylwetce jako grubej mimo niskiej wagi, przygnębienie to niepokojące zwiastuny rozwijających się zaburzeń odżywiania. Jeśli zależy Ci na szczęściu swoim i swojej rodziny, koniecznie skonsultuj się z psychologiem i rozważ rozpoczęcie terapii. Pozdrawiam!

[Maselko]

Dziękuję, że poświęciła Pani chwilę czasu na napisanie . Tak bardzo chciałabym uniknąć wizyt u psychologa itd ale nie wiem czy podołam temu sama. Najgorsze jest to, że nawet uczuć nie potrafię okazywać , że wszyscy i wszystko mnie drażni. I że nie jestem sobą , że zamiast się cieszyć wciąż jestem przybita .. Boję się utyć , boję się gdy nie cwicze , gdy jem. I przeraża mnie to jaka jestem teraz .