Skocz do zawartości
Forum

Nienawidzę swojego domu


Gość Hiro

Rekomendowane odpowiedzi

Od razu zacznę od tego że nie myślcie że to przez rodzinę bo tak nie jest, mam najukochańszych rodziców na świecie i mam z nimi świetne relacje, ale problem polega na tym że niestety nie mieszkamy sami. Mieszka z nami babcia która nie dość że jest niepełnosprawna to jeszcze musi spać w kuchni bo mieszkamy w 2 pokojowym mieszkaniu i nie ma gdzie indziej dla niej miejsca. Niby babcia jest kochana i pomaga moim rodzicom finansowo to męczy mnie ta sytuacja psychicznie. Chyba żadna dorastająca nastolatka nie chciałaby mieszkać z babcią. Dlaczego? Bo tak naprawdę ona odbiera mi poczucie prywatności. Co będzie jak kiedyś przyjdę z chłopakiem? Ona nie może nigdzie wyjść, a my nie będziemy mogli nawet tego zrobić bo będzie wszystko słychać. Chodzi mi tutaj oczywiście o chłopaka z którym będę już naprawdę długo, swoją drogą sama nie wiem czy w ogóle odważyłabym się go do siebie zaprosić. Jak chłopak przyjechał do mnie na Walentynki i rodzice chcieli bym przyszła z nim do domu wpadłam w panikę i chciało mi się płakać. Nie dość że babcia z nami mieszka to jeszcze mieszkanie jest po prostu brzydkie. Poza tym mam z tym mieszkaniem straszne złe wspomnienia - to tutaj właśnie popadłam w depresje, zaczęłam się ciąć, wagarować i wylądowałam w psychiatryku. Boże jak ja go nienawidzę!!! Mam ochotę je spalić, zrobić cokolwiek by już tutaj nie być. Przez to mieszkanie też odsunęłam się na własne życzenie od innych bo jak ktoś mówił że chce do mnie przyjść robiło mi się słabo. Staram się namówić rodziców na kupno mieszkania, mówię im że damy radę, że pójdę do pracy i będę im pomagać. Boże tak bardzo ich kocham i tak bardzo chciałabym by było nam dobrze bo wiem że oni też woleliby mieszkać tylko ze mną. Fakt - teraz mam w sumie to co chcę bo rodzice mają na to pieniądze bo babcia w tym mieszkaniu im wszystko opłaca, ale naprawdę po co mi to wszystko skoro nie jestem szczęśliwa we własnym domu? W sumie jak to coś nazywam swoim domem jest mi niedobrze. Ja naprawdę zdaje sobie sprawę z tego że gdybyśmy się wyprowadzili byłoby nam ciężej, ale bylibyśmy w końcu szczęśliwi. Staram się podchodzić do tego wszystkiego jak dorosła, ale jestem tylko człowiekiem i czasem w każdym coś pęka. Nie chcę się już męczyć. Jeżeli nic się nie zmieni jak skończę 18 lat pakuje walizki i się stąd wyprowadzam (czyli za rok z hakiem) bo uznałam że nie będę mieszkać w miejscu w którym jest mi tak źle. Już nawet mam parę opcji gdzie pójdę, ale to już moja sprawa. Tata mówi że chce wyremontować to mieszkanie zaczynając od mojego pokoju, ale mnie to nie cieszy. Zanim wyremontują całe mieszkanie już dawno się stąd wyniose. Udaje że jest okej, ale nikt nie wie ile razy płakałam przez to wszystko w nocy. Na dodatek mama z babcią bardzo często się kłócą i to tak że czuję się jakbym była z jakiejś patologii. Dodam że mamy jeszcze dużą i bardzo ładną działkę, w sumie to ja mam i nawet myślałam już by ją sprzedać by łatwiej było nam kupić jakieś mieszkanie. Zrobiłabym to z wielkim bólem serca, ale ja naprawdę już łapie się każdej możliwej opcji. To mieszkanie tutaj tak mnie zniszczyło psychicznie że nadal po prostu w to nie wierzę. Chciałabym mieć normalny dom. Boję się że moje marzenie nigdy się nie spełni. Czasami kusi mnie by popełnić samobójstwo, bym się tak nie męczyła, ale wiem że nie mogę zrobić tego wielu osobom poza tym jejku... Nie chcę umierać, ale boję się że niedługo nie wytrzymam i naprawdę wyląduje tam na górze. Pewnie wiele osób tutaj nie będzie widzieć nawet w tym problemu o czym piszę, ale prawda jest taka że jak się ma na codzień jak ja to też inaczej się patrzy na to wszystko. Nie wiem już co mam robić, powoli tracę wiarę że kiedyś cokolwiek zmieni się na lepsze. Ta cała sytuacja niszczy mi życie i boję się że gdy to się nie zmieni w końcu zrobię to głupstwo i popełnie samobójstwo...

Odnośnik do komentarza

Myślę, że jest w Tobie dość sporo różnych emocji i nie bardzo potrafisz sobie z nimi poradzić. Pęd do niezależności w wieku dojrzewania jest typowy i może wywoływać silną frustrację, bo człowiek odczuwa tę potrzebę bardzo mocno, a jednocześnie nadal jest zależny od innych i musi się godzić na ograniczenia. Dobrze by było, gdybyś przemyślała, czy nie warto udać się na psychoterapię. Dobry psychoterapeuta to bardzo fajna sprawa. Będziesz mogła z nim o wszystkim porozmawiać, a on swoimi pytaniami pomoże Ci uporządkować chaos w głowie, a przede wszystkim nauczysz się, jak radzić sobie z takimi emocjami. Być może wpadniecie na jakieś rozwiązanie problemu samego mieszkania, ale jeśli nie, to będziesz po prostu musiała poczekać aż pójdziesz na studia, a z obecnymi emocjami będzie Ci ciężko. Dlatego jeszcze raz namawiam, żebyś poszukała specjalisty.

Odnośnik do komentarza

bibop masz racje z tymi emocjami, ale chodzę do psychologa no i cóż na razie nie widzę efektów, dobrze zdaje sobie sprawę z tego jaki mam problem z emocjami szczególnie że mam źle kształtującą się osobowość, jestem niestabilna emocjonalnie i mam dwubiegónówke

Odnośnik do komentarza

Rozumiem. Długo chodzisz już do psychologa? Generalnie w takich przypadkach nie ma co się spieszyć, ale dobrze, żebyś pamiętała, że zawsze możesz spróbować pomocy innego specjalisty. Psycholog a psychoterapeuta to też niekoniecznie to samo. Ja niestety nie mogę określić, jakiego specjalisty potrzebujesz, ale generalnie są różne formy terapii i jedna może Ci nie podejść, a inna okaże się idealna. Ważne, żeby się nie poddawać i pamiętać, że nawet jeśli się teraz czujemy źle to któregoś dnia nam się w końcu uda :)

Odnośnik do komentarza

Do tego psychologa do którego chodzę teraz chodzę narazie niedługo, ale wcześniej też chodziłam do psychologa tylko że innego i chodziłam prawie 2 lata i nic mi nie pomagało. Chodziłam też do jednego, drugiego, trzeciego psychiatry i nikt nie był w stanie mi pomóc. Nawet w ośrodku mi nie pomogli. Rodzice wmawiają mi że to ja jestem uparta i nie dam sobie pomóc, ale wiem że jeżeli chodzi o jakąkolwiek pomoc to świetnie sama sobie poradziłam, czuję się już dużo lepiej psychicznie i sama staram się zmienić swoje życie, wszystko jest okej tylko nie ta sytuacja w domu. Niestety...

Odnośnik do komentarza

Nie znam ani Ciebie ani psychologa, nie wiem jak wyglądają spotkania ani tym bardziej czy jesteś uparta :) Generalnie tabletki pomagają inaczej niż psycholog. Tabletki mają działać od razu po to, żeby można było pracować spokojnie z terapeutą. A terapeuta może Ci tylko zadawać odpowiednie pytania. Nie jest w stanie wniknąć w Ciebie i Ci tam wszystko poustawiać. Terapeuta jest tylko takim drogowskazem, a do celu musisz dojechać sama. Także to, że świetnie sobie sama radzisz jest naprawdę sporym sukcesem i możesz być z tego dumna. Im więcej będziesz poszukiwać odpowiedzi, rozważać na spokojnie różne opcje, możliwości, rozwiązania, im więcej zaczniesz dostrzegać, np. "o, w tej chwili jestem wściekła, to nie jest dobry moment, żeby z kimś rozmawiać ani podejmować decyzje", tym bliżej tego celu będziesz z każdym dniem.

Odnośnik do komentarza

Tak czytam co piszesz i po twoim podejściu widzę że super z ciebie dziewczyna ;) Na niektóre rzeczy nie mamy wpływu, ale uwierz mi że naprawdę masz dobrze, masz kochającą rodzinę i tak jak ty napisałaś najukochańszych rodziców na świecie - wiesz jaka to jest wartość? Pewnie bardzo cię kochają tak samo jak ty ich i tak jak napisałaś dają ci tak dużo jak tylko mogą. Może warto to docenić? Jesteś bardzo młodziutka, jeszcze nawet nie weszłaś w dorosłe życie więc myślę że zamiast zajmować się takimi rzeczami powinnaś jednak odbudować jakieś kontakty z ludźmi i uwierz mi - nie masz się czego wstydzić. Znam ludzi którzy mieszkają w strasznych warunkach (twoje warunki przy niektórych to luksus) i mają znajomi na pęczki. Myślisz że jeżeli ktoś cię polubi za to jaka jesteś będzie na to patrzał? Absolutnie nie! Poza tym napisałaś mi że masz działkę która na dodatek jest twoja, a szczerze nie znam żadnej osoby w twoim wieku która miałaby taki przywilej. Muszę przyznać że jak przeczytałam o tej działce mnie samą w serce ukuło z zazdrości ;) Zawsze sama marzyłam o tym by mieć działkę, ale jej nie mam i nigdy nie będę jej mieć bo po prostu mnie na to nie stać. Ale nie załamuje się, najważniejsze to cieszyć się życiem i mieć to co ty - czyli kochającą rodzinę ;) Życzę ci dużo szczęścia i uśmiechu na twarzy oraz tego że jak kiedyś jak jeszcze podrośniesz do tego dorosłego życia docenisz jak dużo masz ;) Trzymaj się ;)

Odnośnik do komentarza

Boże nie zabijaj się!!! Naprawdę nie masz powodów by odbierać sobie życie poza tym samobójstwo to najgorsze rozwiązanie i nigdy nie można się do niego posunąć!!!
Co do tego co napisałaś popieram Marte - super z ciebie dziewczyna ;) Zazdroszczę twoim rodzicom takiej córki - udałaś im się ;) Masz super podejście, jesteś mega dojrzała, z wcześniejszych odpowiedzi czytałam też że sama poradziłaś sobie z depresją - mogą być mega dumni z ciebie. Sama jestem mamą 18-letniej córki czyli trochę starszej od ciebie dlatego na pewno więcej wiem o życiu od ciebie, ale naprawdę pierwszy raz widzę by tak strasznie młoda osoba tak dojrzale podchodziła do takich rzeczy. Wszystko byłoby super tylko boże błagam cię nie myśl o samobójstwie bo naprawdę szkoda byłoby takiej dziewczyny jak ty. I powiem ci coś jeszcze - naprawdę zasługujesz na mega ludzi i powiem ci że jak w końcu poznasz fajnych ludzi oni nie będą mieć z tym problemu, to ty będziesz mieć z tym problem. A w sumie będziesz mieć problem który w sumie nie jest problemem. To siedzi u ciebie w głowie, tak naprawdę nikt nie zwraca na to uwagi (no chyba że ktoś jest po prostu jakimś bucem) ale ja bym na takich ludzi na twoim miejscu spojrzeć nie chciała. Uwierz mi że nie musisz się nikomu przypodobybać, obiecuje ci że jeszcze poznasz ludzi którzy cię mega pokochają za to jaką cudowną osobą jesteś ;) Nie przejmuj się więc niczym i nie płacz bo nie masz powodu. Trzymaj się maleńka :)

Odnośnik do komentarza

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×
×
  • Dodaj nową pozycję...