Skocz do zawartości
Forum

Psychologia, choroby


Gość Jagoda 14 lat

Rekomendowane odpowiedzi

Gość Jagoda 14 lat

Hej, mam 14 lat i od początku lutego jestem przygnębiona, nie mam siły na nic, nie mam ochoty spotykać z przyjaciółmi. Wszystko mnie przerasta nauka, treningi, trzydziesto minutowe dojazdu do szkoły, w szkoly prawie nikt mnie nie akceptuje , mojego wyglądu jednynie osoby które mnie już troszkę poznały mnie polubiły. Gdy wracam ze szkoły autobusem mam ochotę się rozpłakać. Z trudem powstrzymuje łzy w szkole. Czuję że moja mama nie wspiera mnie w niczym , nie obchodzą ją moje wyniki w nauce, a mój tata stale pracuhe za granicą... mam ochotę całymi dniami siedzieć w pokoju pod kołdrą i płakać. I co dzień gdy wstaje rano zastanawiam się czy może dziś nie zostać w domu? Nie męczyć się? Mam myśli samobójcze typu, żeby skoczyć z wysokiego budynku. Na początku myślałam że to tylko zły humor. Próbowałam się jakoś pocieszyć lodami, czekoladą, komedią romantyczną ale to nic nie działa cały czas chodzę przygnębiona. W szkole przy kolezankach udaje ze wszystko okej zartuje.. ale w głebi duszy cierpię. Pomocy

Odnośnik do komentarza

Witaj Jagodo!

Objawy, jakie opisałaś, mogą wskazywać, że rozwija się u Ciebie nastrój depresyjny. Czy próbowałaś z kimś rozmawiać o swoim pogarszającym się samopoczuciu, np. z mamą? Zastanawia mnie również to, czy stało się coś szczególnego na początku lutego, że nagle zaczęłaś czuć się gorzej? Jeśli występują u Ciebie myśli samobójcze, to sprawa jest poważna. Radziłabym Ci porozmawiać o Twoich problemach z kimś, komu ufasz. Pomocy możesz szukać np. u psychologa szkolnego. Jeśli boisz się takiej bezpośredniej konfrontacji, możesz skorzystać z pomocy darmowego anonimowego telefonu zaufania dla dzieci i młodzieży nr 116 111. Pozdrawiam!

Odnośnik do komentarza

Dojrzewanie to ciężki okres. Mimo wszystko zdystansuj się do tego, wyobraź sobie, że kiedyś pyknie Ci 30lat i co będziesz wspominać? Jesteś młodziutka. Trenujesz to super. Ale podejrzewam że jeszcze wiele innych dziedzin będziesz trenować. Chyba że kochasz to co teraz trenujesz. A jak nie to zmień trening na inny i być może to zmieni Twoje życie o 180* ?
Ah, i co do tego dojrzewania - to czasami rodzice kompletnie zapominają, jak nastolatkom jest ciężko z tą burzą hormonów (która trwa dłuugo). Dlatego polecam Ci...wprost powiedzieć mamie że masz burzę hormonów i potrzebujesz troski i wsparcia. Pozdrawiam

Odnośnik do komentarza

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×
×
  • Dodaj nową pozycję...