Introwertyzm u kobiet

[Gość Kreator]

Jestem introwertyczką i powiem szczerze, że jeżeli chodzi o naukę, jest to błogosławieństwo, ale jeżeli chodzi o życie towarzyskie, to jest to przekleństwo. Podobno introwertyzm jest rzadki u kobiet. Kobiety są raczej ekstrawertyczne. Nie mogę się odnaleźć ani w męskim, ani w żeńskim towarzystwie, właśnie z powodu mojej introwertyczności. W męskim towarzystwie nie mogę być na równi z kolegami, mam łatkę "tej jedynej w męskim towarzystwie", a w żeńskim też się nie odnajduję, bo drażnią mnie te damskie rozmowy o niczym i jestem raczej odrzucana jako buntowniczka, renegatka. Nie chcę się jednak alienować od towarzystwa. Macie jakieś rady?

[kikunia55]

"W męskim towarzystwie nie mogę być na równi z kolegami, mam łatkę "tej jedynej w męskim towarzystwie","

To chyba bardzo dobrze, czyli jesteś jakoś wyróżniona. W czym problem? Ta jedyna, to ta która ma wspólny język z kolegami, rozumie ich pasje zainteresowania, jest dzięki temu tolerowana przez męski świat, bo po prostu konie można z nią kraść. Nie stroi fochów, nie martwi się, że makijaż jej się rozpuści tylko idzie na wyprawę w góry, wie, że właśnie w kosmosie dzieje się coś ,co można za naszego życia oglądać tylko raz i to za parę dni, omawia z chłopakami ostatni mecz, a wspólny projekt rozwiązuje rzetelnie i szybko nie wymigując się "złym samopoczuciem". Ideał po prostu nie dziewczyna.

[mgr Kamila Krocz]

Introwertyzm i ekstrawertyzm jest tak samo rozpowszechniony wśród każdej z płci. Nie jest wcale tak, jak napisałaś, że niby wśród kobiet jest więcej ekstrawertyczek. Wiele jest też typów pośrednich - ambiwertyków, którzy mają trochę z introwertyków, a trochę z ekstrawertyków.

Nie widzę, w czym problem. Skoro odnajdujesz dobry kontakt z mężczyznami, to tylko się cieszyć i dbać o te relacje. Podejrzewam, że jesteś osobą konkretną, logiczną, bardziej racjonalną niż emocjonalną, dlatego być może łatwiej Ci rozmawiać z mężczyznami, którzy jawią się jako bardziej pragmatyczni niż kobiety. Pamiętaj, że twój introwertyzm nie jest żadną patologią. To normalna cecha osobowości. Z tym nie trzeba walczyć. ;)