Uzależnienie od marzeń

[emanuell]

Dzień dobry! Niedawno zdałam sobie sprawę, że mam poważny problem w swoim życiu. A dokładniej - w swojej głowie. Mianowicie odkąd pamiętam uciekałam w świat fantazji i marzeń, a teraz trudno mi z tym skończyć. W domu nikt nie poświęcał mi uwagi, nikt nie chwalił, nie motywował, było dużo krytyki i przemocy (ojciec był alkoholikiem). W szkole nie miałam koleżanek i byłam obiektem żartów. Ale w swoim własnym świecie byłam po prostu zwykłą dziewczynką, którą kochali rodzice i lubili rówieśnicy. Nie pragnęłam wiele. Fantazje i marzenia zmieniają się w zależności od okoliczności i rzadko udaje mi się od nich oderwać. Kiedyś potrafiłam wstawać o 15, bo zasiedziałam się w swoim świecie (bardzo pomagała mi w tym muzyka od której też się uzależniłam). Teraz mam wspaniałego męża i przyjaciół, dobrze sobie radzę na studiach, zaczęłam świetną pracę, ale nadal mam ten problem. I nadal zdarza się, że nie mogę się na niczym skupić, marnuję czas i mam z tego powodu wyrzuty sumienia. Myślałam, że to wina po prostu muzyki (która pobudza wyobraźnię) i najpierw zrezygnowałam z niej całkowicie, a teraz jestem bardzo ostrożna, co myślę, że bardzo mi pomogło. Kiedy zasmakuje się idealnego świata marzeń to ciężko wrócić na szarą Ziemię, gdzie spotykają nas różne krzywdy i z tym zmagam się każdego dnia. Czy to jest choroba? Czy ma jakąś nazwę? Czy leczy się ją jak uzależnienie? Chciałabym coś z tym zrobić, bo czuję, że omija mnie zbyt wiele i że nie mam kontroli nad swoimi myślami. Z góry dziękuję ze odpowiedź.

[rafik54321]

Wiesz co - zacznij pisać książkę lub pamiętnik :) . Marzenia wracają, bo nigdzie nie są przelane...

[emanuell]

rafik54321

Wiesz co - zacznij pisać książkę lub pamiętnik :) . Marzenia wracają, bo nigdzie nie są przelane...

Piszę pamiętnik :) ale to nie zmienia faktu, że fantazje izolują mnie od świata, a to już jest poważny problem.

[mgr Kamila Krocz]

Jako mała dziewczynka uciekałaś do swojego świata fantazji przed tym, co działo się realnie. Twój świat marzeń był idealny, bezpieczny w odróżnieniu od świata bólu, przemocy... Czy to uzależnienie? Raczej określiłabym to jako jakąś formę "ucieczki". Również proponuję przekuć tę zdolność fantazjowania w pisanie książek albo opowiadań. Dopóki nie utrudnia to Ci życia i możesz w miarę normalnie funkcjonować, kontrolować to, nie wiedzę potrzeby leczenia. Pozdrawiam!