Co oznaczają lęki przed śmiercią?

[Gość e...m]

Od niedawna mam takie uczucie że niedługo umrę.Kiedy mama mi powiedziała że jak sie pokazuje żeby w nocy to ona sie dowie i śmierci kogoś ( myślę że to będę ja ) i wtedy miałam napad leku w nocy.Aż się modliłam żebym nie umarła.Aż w końcu pomyślałam-Boże. Nie odbieraj mi życia, zrób to jeśli skłamę.Ale ja nie chciałam tego pomyśleć.I od tamtego czasu wszystko mnie ciągnie żebym nie kłamała,żebym była posłuchana itp.A wcześniej lubiłam kłamać itp.Proszę pomóżcie,czy to znak że umre? Mam 12 lat.

[Gość Mahomet]

Myślę, że rozsądny człowiek nie boi się samej śmierci tylko tego co będzie po. Ja np... uważam, że tam już nie ma nic i dlatego boję się, że mnie nie będzie, nie będę widział czuł, a w moim pięknym ciele zalegną się robaki, które mnie zjedzą. No ale co znaczy potem, po śmierci to chyba zależy od tego w co wierzymy.A czy my w ogóle istniejemy, czy jesteśmy tylko czyimś wyobrażeniem? Tego nie wiem. Więc jeśli ty twierdzisz, że boisz się śmierci, to chyba dobrze, bo takiej śmierci w długotrwałych cierpieniach strasznych bólach rakowych, gniciu ciała, to chyba każdy boi się.

Ps... Nie żyłem przez miliardy lat, zanim się urodziłem, i nie czułem z tego powodu żadnego dyskomfortu :-)))

[co to je]

Kazdy ma swoj zegar z wyznaczona godzina smierci , nie ma znaczenia czy jestesmy dobrzy czy zli . Sa ludzie ktorzy nie zasluguja na zycie a zyja dlugo i odwrotnie , zawsze sa pytania w chwili kiedy ktos odchodzi dlaczego tak mlodo dlaczego tak szybko i wogole dlaczego ? . Tych odpowiedzi nie uzyskamy bo nie ma kto ich udzielic . Jedyna rada aby to nas nie meczylo to taka ze do smierci musimy sie przyzwyczaic uznac to za nieodlaczny etap naszego zycia cos normalnego wowczas bedziemy wolni od mysli ktore nas nekaja .

[mgr Kamila Krocz]

Droga 12-latko, Twoje lęki nie muszą nic oznaczać. To Ty próbujesz nadać sens swoim stanom lękowym, próbujesz je zrozumieć. Jeśli jednak czujesz, że strach, któremu ulegasz, destabilizuje Twoje życie i sprawia, że nie możesz normalnie funkcjonować, powiedz o wszystkim mamie i wspólnie poszukajcie dla Ciebie wsparcia, np. u psychologa. Pozdrawiam!