Potrzebuję pomocy

[Gość QWERTY12334]

Mam szesnaście lat. Mimo tak młodego wieku brak mi chęci do życia, panuje w nim uczucie odtrącenia, smutku i poczucie że każdy chciałby żeby mnie nie było - rodzice, ludzie że szkoły. Nie potrafię czerpać radości z życia, za każdym razem jak spotka mnie coś pozytywnego to jestem szczęśliwy tylko przez chwilę natomiast zaraz po tym obejmuje mnie długotrwałe uczucie smutku, przygnebienia. Od jakiegoś czasu w nocy mam ataki płaczu spowodowane poczuciem winy oraz wyrzutami sumienia za wszystkie niepowodzenia w moim życiu. W dzień staram się ukryć mój prawdziwy stan pod "maską" uśmiechniętego człowieka. Nie wiem ile jeszcze zdołam wytrzymać zanim postanowie to skończyć. Proszę o pomoc.

[unna-1]

Zajmij się czymś, co wymaga wysiłku fizycznego Jakieś ćwiczenia, biegi, itp. . Zmęcz się porządnie a zobaczysz, jak szybko zacznie ci powracać dobry humor.
Twoje ciało domaga się ruchu, stąd smutek, bo brakuje ci czegoś.
Człowiek musi rozwijać się harmonijnie, dbać o ciało i umysł w równym stopniu.

[plasticrainbow]

@unna-1 ma trochę racji, ale nie każdy człowiek ma ochotę/siłę na ćwiczenia. Moim zdaniem dobrze jest zacząć od porozmawiania z kimś - nie musi być to ktoś znajomy, ale taka osoba, której będziesz mógł powiedzieć o wszystkim co cię trapi. Trzeba zrobić ten pierwszy krok (chociaż to nie jest łatwe), a sprawy mogą się polepszyć.

A jeśli sytuacja będzie cię za bardzo przytłaczać, warto byłoby wybrać się do psychologa.