Uczucie kłębienia się myśli i głosów w głowie

[Gość Fabek]

Witam, Mam 17 lat, jestem Chłopakiem. Kompletnie nie wiem co mi jest "mam łeb pełen myśli i głosów". Jestem Nadwrażliwy, w sumie to wszystko czy chce czy nie i tak biorę do siebie, Mam pewien problem : Ostatnio gdy prosiłem pania sekretarke o wyrobienie mi legitymacji nie mogłem sie kompletnie normalnie wysłowić, chociaz w ze tak powiem w myślach było to proste jak drut. To znaczy chodzi mi o to że nie mogłem poprawnie sie wysłowić. Nie w ogóle nie jąkałem się tylko miałem pustkę w głowie nie wiedziałem jak mam to wyrazić, i nie jest tak od niedawna już jakiś czas miewam takie sytuacje... Pamiętam gdy wracałem ze szkoły miewałem lęki same z siebie myślałem ze coś mnie goni, słyszałem "Coś". Ciągłe TEORETYCZNIE z kimś rozmawiam, a w PRAKTYCE tak naprawdę rozmawiam sam ze sobą, chociaż wiem, mam tą świadomość ze "coś" mi przed chwila coś powiedziało a ja na to odpowiadam. Często uciekam od tego świata mam swój własny w którym mam wybranych ludzi, których tak naprawdę nie znam, lecz sporo o nich wiem. Jestem zamknięty w sobie, bo coś czuję ze nie pasuje do tego świata. Zatapiam się często w mojej wyobraźni w sumie to zawsze tak robię nawet teraz, można powiedzieć ze tylko ciałem jestem tutaj myślami raczej "u siebie". Chociaż od jakiegoś czasu mam wenę twórczą, piszę wiersze, często pisze własne improwizację. Miewam huśtawki nastrojów. Nie mam z kim o tym pogadać, nikt mnie nie rozumie co mi jest !!! Miałem problemy ze sobą, może nie tyle ze sobą co z interpretacja mnie innych ludzi. Co mi jest....

[Gość renata6k]

Mogą to być początki schizofrenii. czy w Twojej rodzinie były przypadki chorób psychicznych? Powinienes powiedzieć o wszystkim rodzicom i udac się do psychiatry. Takie zaburzenia można z powodzeniem leczyć terapią i lekami. Nie ma się czego wstydzić. Choroba jak choroba. Nikt sobie ich nie wybiera.

[Natalia Bator]

Napady lęku i głosy, z którymi rozmawiasz to bardzo poważne objawy, mogą sugerować wspomnianą wcześniej schizofrenię. Nie powinieneś tego bagatelizować, ponieważ głosy mogą się nasilić i mogą dojść nowe objawy. Powinieneś porozmawiać na ten temat z rodzicami, rodzeństwem, z kimś kto jest Ci bliski. Ta osoba powinna Cię wspierać i motywowac do tego, abyś zapisał sie do psychologa, który postawi diagnozę co Ci dolega i zproponuje leczenie albo formę terapii, którą on poprowadzi, albo skieruje Cię do psychiatry. To żaden wstyd, nie musisz się niczego obawiać. Najważniejsze, żebys podjął leczenie i wrócił do spokojnego życia bez lęków i głosów. Samemu będzie Ci ciężko sobie poradzić, dlatego rozmowa ze specjalistą jest konieczna. Powodzenia!