Brak koncentracji a depresja

[Gość 124]

Witam, Mam 26 lat i jestem kobietą. Od dłuższego czasu ciągle coś mi dolega. Co róż mam różne drobne infekcje- mój organizm jest mało odporny. Brak mi motywacji do pracy, nie potrafię się skupić, najprostsze czynności sprawiają mi problem. Zrobiłam się niezdarna. Wiecznie chodzę przygnębiona, wręcz zawieszam się i często nie słyszę lub po chwili nie słucham mojego rozmówcy. Nic nie sprawia mi przyjemności, nic mnie nie cieszy. Moje życie stało się puste. Jestem rozdrażniona i chyba popadam w jakąś paranoje, mam wrażenie ze wszyscy są przeciwko mnie. Często jestem zdenerwowana, co najgorsza nie wiem z jakiego powodu. Oddalam się od mojego partnera. Nie mam ochoty na czułości. Wydaje mi się że mnie nie rozumie. Najchętniej siedziałabym w domu i nie wychodziła nigdzie. Miewam problemy żołądkowe, często pieką mnie oczy i drgają mi powieki, codziennie mam mroczki przed oczami. Mam też problemy z drętwieniem kończyn, często mam zimne nogi i/lub ręce. Parę razy zdarzyło mi się zasłabnąć. Mam duży problem ze spaniem. Wcześnie kładę się spać ok.20-21, a rano jestem skonana, nie mogę się wybudzić. Przez większość dnia jestem senna i ospała. Czasem zdarza mi się kłaść spać zaraz po powrocie z pracy i przesypiać cała noc. Nie potrafię wypocząć. Od ośmiu miesięcy codziennie boli mnie głowa. Nie ma to żadnego wpływu na porę dnia. Lekarz rodzinny zlecił mi serię badań krwi, a potem badanie dna oka, i wizytę u neurologa. Neurolog skierował mnie na tomograf. Nie wykryto u mnie żadnych zmian neurologicznych. Od kilku miesięcy powróciły z dzieciństwa kłucia w klatce piersiowej, kołatanie serca. Czasem bije jakby brało udział w jakimś wyścigu a czasem mam wrażenie ze przestanie bić. Rodzina zaczyna się o mnie martwić, i najbliżsi współpracownicy mówią mi ze się zmieniłam. Co róż podsyłają mi artykuły o wypaleniu zawodowym, testy na depresje… z nich wynika ze powinnam zgłosić się do specjalisty- tak też zrobiłam, ale czy takie testy są miarodajne? Psychiatra stwierdził ze przechodzę cięzki okres, ale powiedział też, że lepiej nie będzie. I ze musze podjąc decyzje co robić dalej.Nie interesowało go moje zdrowie, samopoczucie, nie zadawał prawie żądnych pytań – kazał opowiadać… i powiedział tylko „co pani ode mnie oczekuje” – na co odpowiedź była „nie wiem”.Po czym skasowal za wizytę. I na tym koniec. Czuje ze mnie zbył. Bo w dalszym ciagu nie ma pytań na moje odpowiedzi dotyczace samopoczucia, złego nastroju, przemęczenia… Wszystkie wyniki mam w normie. Wiec jeszcze bardziej mnie to niepokoi. Co robić? Dziękuję za pomoc!!!

[Gość renata6k]

Twój organizm reaguje na sygnały, które wysyła psychika. Jestes mentalnie wyczerpana i dlatego jesyeś senna, często chorujesz itd. Powinnaś zrobić sobie jakies wakacje, odpocząć od szarej codzienności. Wybierz się na chociażby krótkie wakacje w jakies odległe, fascynujące miejsce. Może tam uda Ci się naładować baterie i zdobyć troche energii tak potrzebnej by zmagać się z życiem każdego dnia.

[Gość pato;]]

Wakacje? U mnie w szkole to nie możliwe... Bo pani,która opisywała swoją historię na pewno nie ma czasu,bo pracuję i być może pieniędzy,bo żyjemy w takich czasach,a nie innych... Ja mam egzamin gimnazjalny,nie mogę się uczyć,skupić,nie jem,cały czas jestem ospała,przez to wszystko schudłam 15 kg,stres to najgorsze co może być,nie da się samemu z tego wykaraskać.. Próbowałam,bynajmniej u mnie nie skutkowało... Mama mówiła,że mam zgłosić się do psychologa,ale raczej i on by mi nie pomógł,to minie,a nim się pani obejrzy to znów powróci energia,radość i chęć życia;) Lecz do tego czasu niech pani odpocznie,opowie rodzinie,na pewno zrozumieją i będą starali się przejąć część obowiązków domowych;)
Serdecznie pozdrawiam;D

[Natalia Bator]

Wydaje mi się, że jest to problem natury psychicznej i faktycznie wizyta u psychologa bądź psychiatry będzie najlepszym rozwiązaniem, bo Twoje objawy mogą być na tle nerwowym lub depresyjnym. Psychiatra, który mówi, że lepiej nie będzie nie spełnia raczej swojej funkcji. Przejrzyj opinie o psychiatrach w Twojej okolicy w internecie, wyszukaj kogoś, kto cieszy się dobrą opinią. Umów się na wizytę, opowiedz co się dzieje, jak się zmieniasz, jakie masz uczucia, jakie emocje w Tobie się kumulują, jakie objawy zaobserwowałaś. Porozmawiaj o wszystkim co Cię niepokoi i spróbuj znaleźć źródło takiego stanu. Psychiatra powinien postawić diagnozę, znaleźć przyczynę i zaproponowac Ci formę leczenia czy to terapię czy leczenie farmakologiczne. Nie zrażaj się po jednej wizycie, z której nie jestes zadowolona. Znajdź dobrego specjalistę i rozpocznij terapię. Porozmawiaj też ze swoim partnerem o tym jak Cię czujesz. Wytłumacz mu, że potrzebujesz wsparcia, bo przechodzisz trudne chwile. Powodzenia!