Jestem samotna, nikt mnie nie rozumie nawet rodzice...

[Gość Nikt wa]

Witam, mam problem dotyczący braku przyjaciół, którym mogłabym się wygadać i w ogóle.Mam 14 lat. W szkole nikt mnie nie lubi do tego stopnia, żeby ze mną gadać,oczywiście jeżeli ktoś potrzebuje czegoś ode mnie to zawsze są wszyscy mili. To takie denerwujące. Całą podstawówkę i 1 gimnazjum przyjaźniłam się z jedną dziewczyną, ale później mnie olała chociaż nic jej nie zrobiłam. Załamałam się, ponieważ zostałam sama a w moim przypadku samotność oznacza depresję. Nie chciałam chodzić do szkoły, udawałam choroby, to nie chodzi o to, że jestem leniwa, nie, wręcz przeciwnie zawsze uczyłam się bardzo dobrze o czym świadczą moje świadectwa z paskiem, które mam już od 4 klasy...Ja po prostu nie mam w szkole nikogo zawsze na przerwach siedzę sama, gdy trzeba się dobrać w pary w klasie to też bo jest nieparzyście a ze mną nikt w parze być nie chce. Rodzice mnie nie rozumieją, twierdząc że nikt się ze mną nie przyjaźni bo zazdroszczą mi dobrych ocen, już nie mogę tego słuchać, a mama zasugerowała mi kiedyś że po prostu to moja wina bo do nikogo nie próbuje zagadać, ale ona nie ma pojęcia ile razy próbowałam...Proszę powiedzcie jak poradzić sobie z depresją i iść do przodu samemu nawet bez rodziców oni i tak nie zamierzają mi pomagać.. :( ;(

[ania.rene]

czesc, a probowalas zapisac sie na zajecia dodatkowe?
moja corka ma 11 lat i podobne problemy, ale ja ja rozumiem. teraz chodzi na dodatkowe zajecia wpiatki i poznala tam wiele kolezanek.
w szkole kumpluje sie tylko z chlopakami.
jestem dla niej otwarta i zawsze jak bedzie potrzebowala to moze przyjsc do mnie

[Gość Nikt wa]

próbowałam ale to nic nie daje wszyscy mają swoje paczki i teraz już nikt nikogo do nich nie wpuszcza a przez to ze ucze sie lepiej niz większość osób z mojej klasy to mówią o mnie kujon chociaż nie wiedzą jaka jestem naprawdę. mam jedną koleżankę która miała podobny problem czasem widujemy się na przerwach ale to i tak nie jest ok bo jak dziewczyny z jej klasy coś chcą to się z nimi kumpluje a mnie olewa :/ a jak one mają ją gdzieś to wraca do mnie się żalić więc no nie za fajnie :/ ale się rozpisałam .... ;) ale dziękuję za poradę :) przynajmniej ktoś w końcu zauważył mój problem i że jest mi ciężko :/

[Bogu Miły]

Nikt wa - ktoś rzucił dobry pomysł z tymi zajęciami extra po lekcjach. Nowe towarzystwo, wspólne tematy, zawsze to jakaś opcja, żeby otworzyć sobie furtkę do innych ludzi i zajrzeć do innego ogródka. A jeśli nie w samej szkole, to może jakieś inne spotkania, może jest coś organizowane w mieście (nie wiem jak duże jest miejsce, w którym mieszkasz)?

Rodzice - szkoda, że nie rozumieją Twojego problemu, ale ja bym się nie poddawał tylko wziął kiedyś mamę na stronę i jeszcze raz powiedział jej na spokojnie to, o czym np. piszesz tutaj.

Rozumiem, że lekko Ci nie jest, bo sam przez X lat byłem takim outsiderem w klasie i na ogół podchodzili do mnie, kiedy czegoś chcieli, ale potem klasy się trochę wymieszały, przyszli nowi ludzie i wtedy poznałem kumpla, który został mi na dobre i złe po 13 latach.

Ucha do góry! :)

[Gość niemamsily]

Miałam podobny problem. W czwartej klasie przyjaciółka się ode mnie odwróciła bo miałam złamaną nogę i przyszłam do szkoły w październiku. Po tym incydencie " kolegowałam się" z dziewczyną która chciała żebym gadała na inną dziewczynę z klasy a jak nie chciałam to się na mnie wypięła. Po tym wszystkim stwierdziłam że rówieśnikom nie ufam bo wszyscy to wredne samolubne bezmózgowce i zaczęłam rozmawiać dość często z moją wychowawczynią. Gdy byłam w gimnazjum byłam podobnej zasady i nie wiem czy to można tak nazwać zaprzyjaźniłam się z rusycystką. Ona też mnie lubiła. Przy okazji jeszcze bardziej polubiłam rosyjski i zdobyłam laureata w olimpiadzie przedmiotowej. Teraz jestem w technikum i jakoś znalazłam koleżankę. Zastanawiam się ile ona ze mną wytrzyma. A Ty się nie martw. Głowa do góry!

[Gość Nikt wa]

Dziękuję wszystkim za rady, może wszystko się jakoś w końcu ułoży :)

[Gość Wiatr]

Poczekaj jeszcze trochę a napewno jak pójdziesz do Liceum albo innej średniej szkoły to zapewno zmieni się też towarzystwo i towarzysko :) w podstawówce jest ciężko pod tym względem ludziom nieprzeciętnym ;) pozdrawiam i głowa do góry tylko trochę cierpliwości :)

[Gość moze wiecej luzu]

Moze troche zluzuj z tymi paskami , daj komus sciagnac od Ciebie , niestety taka jest mlodziez albo jestes zwierzyna albo zwierzeciem , przedewszystkim nie daj sobie odebrac pewnosci siebie bo to wazne w zyciu. Rob swoje ale zachowuj sie tak jakbys chciala sama siebie polubic a napewno polubia Cie i inni, nic na sile bo wtedy zawsze jest odwrotny skutek . Powodzonka:)

[Gość Witomił]

Jesteś śmiałą i odważną młodą osóbką,więc nie popadaj w skrajności i ciesz się z tego co masz .Piszesz że koleżanka się odwróciła i dobrze bo po co Ci fałszywiec? a będąc sobą nie popełniasz błędu i nie rujnujesz sobie życia.Twoja osobowość nie potrzebuje "konfesjonału" po którym będą plotki docinki i inne impertymencje Nie szukaj przyjaciół na siłę przyjdzie czas na prawdziwą szczerą przyjaźn i wtedy poznasz smak godnego koleżeństwa.Bądz dzielna i trzymaj swój "fason"

[Gość Really]

Kiedyś tak było w Zielonym sztandarze, później w Bravo girls: Redaktor pisał problematyczny list jako "Grażyna" i sam sobie na niego odpisywał. Brawo wy!