Nerwica matki

[Gość mushie]

hej jestem jedynacza i pochodze z rodziny prostej, robotniczej.Po sierci dziadka ,ojca mojej mamy ,czyli jakies13lat temu moja mamazahorowala na gleboka nerwice i takjest do dzis.Zdazyla sie przez te 13 lat uzaleznic od tabletek istac sie hipochodryczka,ale nie potrafi sie samaw tym swietle dostrzec mimo ze wielu ludzi jej to mowi,ciagle mazamalo lekarstw,polyka je jak cukierki,a humor poprawia jej jedynie wizyta u lekarza ,bo moja mama nigdy sie nie usmiecha.Ale totylkopolowa problemu.....moimrodzicom od jakiegos czasu sie nie ukldada.Moja mama oskarza tate ze wszedzie ma kochanki,nie moze nawet w sklepie uprzejmie sie usmiechnac mijajac kogos bo zaraz mama wyczuwa podstep,spojrzy na blewo jak jedzie autem widocznie ma tam kochanki,na parwo tez makochanki ,na milosc boska przeciez musi gdzies patzrec!!!!moja mamaoczekuje ode mnie wsparcia w postaci takiej ze ja mam ojca ustawic na dobra droge,moj tata jakos jeszce daje rade ale juz jest chory i nie moze wytzrymac codziennych klotni,ja pojchalam do rodzicow na tydzien to caly czas moja mama sie namnie wydzierala ze ja jestemtaka sama jak ojciec,ze mammu cos powiedziec,dodam zemama wcale nie ma znajomych a zpolowa rodziny sie poklocila!!!!moja mama nawet potrafi mnie kopiowac jak dzieci to robia, wytykac jezyki tym podobne,nie radze sobie ta sytuacja,mam poczucie winy nie wiem z jakiego powodu,juz nieraz bylam chora z powodu mamy,nie odywam sie teraz do niej bo nie m,oge juz tego sluchac,najlepiej chcialabymzeby cos sie stalo,jakas bomba wybuchla albo cos,ne mam sily!!czy to ja rzeczywiscie jestem niedobra i zaniedbuje mame czy to mama jest w bledzie,prosze o pomoc i jak udzielic mamie pomocy bo ona mi ciagle mowi ze ona jest normalna i ma na to papiery!!!! pzreiez to wlasnie jest nienormalne dziekuje i pzrepraszam

[Gość henryk2r]

Witaj, współczuję sytuacji, jaka panuje w twoim domu. Jest ona niestety bardzo niezdrowa. Dziecko nie powinno być mieszane w relacje miedzy małżonkami, dlatego mama nie może tego od Ciebie wymagać. Musisz stanowczo wytłumaczyć to mamie. Z drugiej strony musisz uzbroić się w cierpliwość, bo Twoja mama rzeczywiście jest chora. Poza tym nie daj się wpędzić w poczucie winy. Pomagaj mamie, ale koncentruj się głownie na swoim życiu i swoim szczęściu. Pozdrawiam

[Natalia Bator]

Nie obwiniaj się, bo nie jesteś niczemu winna. Twoja mama jest chora i potrzebuje pomocy. Branie dużej ilości leków nie tylko uzależnia, ale wpływa na samopoczucie chorego. Powinnaś powiedzieć o tych lekach jej lekarzowi, najlepiej psychiatrze, który zaleci leczenie zamknięte, bo te rozwiązanie wydaje mi się najlepsze w tej sytuacji. Oczyści atmosferę w domu, a przede wszystkim pomoże Twojej mamie nie zniszczyć sobie zdrowia dużą ilością leków i uwolni od uzależnienia. Podczas pobytu w szpitalu nie będzie miała możliwości przyjmowania leków jakich chce i kiedy chce, a specjalistyczne terapie pomogą jej poradzić sobie z nerwicą. Dlatego powinnas porozmawiać z tata i z lekarzem mamy, aby starac się o leczenie szpitalne. Powodzenia!