Brak perspektyw na przyszłość przy problemach zdrowotnych

[Gość Jenaza]

Witam! Jestem chora, niedawno wyszłam ze szpitala i nie wiem co robić dalej? Wcześniej nie zależało mi na niczym bo świat jakby się zawalił przede mną. Bolał mnie okropnie kręgosłup nie dałam rady już siedzieć na studiach. Przed 3 kończącym się semestrem zostawiłam studia z powodu mego zdrowia i pobytu w tedy w szpitalu. Chorób jest kilka, które wycieńczyły mój organizm. Niedawno znów byłam w szpitalu. Teraz doszła też cukrzyca typu2. Biorę leki na ból kręgosłupa i mierze ten cukier, nie biorę insuliny tylko tabletki. Mija drugi rok jak powinnam wrócić na studia by nie stracić pierwszego roku. Czasami mam dni takie że nie radze sobie z ogarnięciem obowiązków a co mówić o studiach czy pracy. Martwię się że sobie nie poradzę i najem się tylko wstydu, a wcześniej to ja pomagałam innym i uczyłam się dobrze. Widzę wszystko w czarnych barwach co robić może nic nie robić i niech toczy się samo?

[Gość ewap]

Musisz zastanowić się nad swoja przyszłością. Chcesz studiować czy pracować? Co chcesz w życiu robić? Chcesz być zawsze na utrzymaniu rodziców czy marzysz o niezależności? Jeśli chcesz być kiedykolwiek niezależna to musisz podjąć działanie już teraz - albo szukaj pracy albo studiuj. Nic samo się nie zdarzy - to Ty musisz podjąć decyzję.

[Natalia Bator]

Samo się nic nie toczy, bo żeby zaczęło się toczyć, to najpierw trzeba poturlać to coś. Tak samo z życiem. Nie można zostawiać życia i mówić co ma być to będzie, bo to najgorsza rzecz jaką można sobie zrobić. Napisałaś, że zrezygnowałaś ze studiów z problemów zdrowotnych - to bardzo przykre i bardzo trudne dla Ciebie zmagać się z chorobą. Ale wiesz o tym doskonale, że choroba to jedna, a Twoja inteligencja i bystrość to drugie. Nie rezygnuj z tego przez problemy zdrowotne. Na mojej uczelni było wiele osób na wózkach, z aparatami słuchowymi, niewidomych, bez rąk, ale studiowali, bo chcieli być wykształceni i pracować w dobrym zawodzie. Choroba Cię nie dyskwalifikuje, bo Twoja wiedza i mądrość jest niezmieniona! Nie poddawaj się, tylko wracaj na uczelnie, nie rezygnuj z ambicji i możliwości fajnego zawodu. Wyobraź sobie, że to taka gra - choroba : Ty i Twoje marzenia. Jeśli wrócisz na uczelnie, będzie 0:1 dla Ciebie. To pierwszy krok, o pozostałych chyba nie muszę pisać. Jeśli się poddasz to zasiedzisz się w domu, a na uczelni zdobędziesz wykształcenie, przyjaciół, może spotkasz swoją wielka miłość, to dla Ciebie przepustka w przyszłość, nie zmarnuj jej! Jeśli czujesz się zniechęcona i czujesz, że sie poddajesz, możesz nabrac siły rozmawiając z psychologiem, aby zmotywować się i zmobilizować. Ja wiem, że warto. Najważniejsze, to dbać o swoje zdrowie, regularnie się leczyć, nie poddawać się i spełniać marzenia!