Dlaczego brak mi pewności siebie?

[Gość dżasta1990]

Studiuję od ponad roku i zauważyłam, że strasznie boję się publicznych wystąpień albo odpowiadać na pytania na forum grupy. Nie mam tu na myśli recytacji wierszy czy czegoś takiego. Boję się raczej prac ręcznych/technicznych, takie pace w których trzeba samemu spróbować zrobić coś nowego w grupie ludzi. Strasznie denerwują mnie chwile kiedy coś robię źle, nie tak a inni wprost przeciwnie ;// Tak bardzo przejmuję się takim rozwojem sytuacji, że ze stresu nie wiem co robić, gubię się... W takich chwilach proszenie o pomoc czy zapytanie kogoś co dalej wydaje mi się czymś urągającym mi, takim czymś wstydliwym ;( Boję się że ludzie, wokół mnie stwierdzą że jestem głupią dziewczyną itp. ;// Myślę że po części sama jestem sobie winna bo sama czasami jak widzę że komuś coś nie wyszło, śmieję się i krzyczę głupol... Raczej żartobliwie ;(( A także fakt, że mam bardzo niską samoocenę. Jestem osobą, która jest ambitna, dążę do wytyczonych celów, jednak swego rodzaju porażki 'wielkie' takie jak brak odwagi spróbowania zespawać coś sprawiają, że bardzo boję się próbować nowych rzeczy, boję się, że przez taki stan rzeczy i kierunek myślenia sprawi, że nie będę pracować w takim zawodzie jak chcę albo nie dam sobię rady. To największy problem jaki mam - można powiedzieć życiowy... Nie wiem co robić, czasami tak bardzo przeżywam takie sytuacje, przez tydzień rozmyślam co mogłam zrobić inaczej, dołuję się i zwymyślam samą siebie ;// Jeśli chodzi o rozmowy w grupie to nie boję się powiedzieć co myślę, znana jestem ze szczerości, ale odpytywanie przez profesora na lekcji wprawia mnie w taki stres że nie wiem co powiedzieć - myślę w dobrym kierunku ale często brakuje mi odwagi by to powiedzieć, właśnie dlatego bo się boję. Wiem że głupia nie jestem, ale wiele osób mniej obeznanych w innych dziedzinach są wręcz lepsze a ja nie chcę być gorsza!!! Bycie najgorszą mnie przeraża ;< Czy jest ze mną coś nie tak??? Jak temu zapobiec??? Proszę o szybki kontakt;)

[Gość magda2]

Ludzie nie są idealni, ikt nie wie wszystkiego, a zadawanie pytań, aby coś lepiej zrozumieć jest atrybutem właśnie tych najmądrzejszych istot. Wystąpienia przed innymi są stresujące dla wielu osób, nie jesteś w tym sama. Na pewno pomogłoby Ci ćwiczenie takich wystąpień, głośnego wyrażania swoich opinii, chociażby w domu przed lustrem. Musisz się przyzwyczaić do brzmienia swojego głodu, gdy jest cicho, czyli tak jak będzie gdy będziesz odpowiadała nauczycielowi. Musisz nabrać trochę dystansu do siebie.

[Natalia Bator]

Twój brak pewności siebie i brak wiary w siebie, we własne możliwości, wynika prawdopodobnie z kompleksów. Masz uczucia bycia gorszej od innych, ale przecież tak nie jest. Jesteś młoda i inteligentną dziewczyną, niepotrzebnie się obawiasz tego, że coś pójdzie nie tak. Jesteś ambitna, więc chcesz być najlepsza, to się ceni, ale musisz dac sobie margines błędu. Nie ma ludzi idealnych, każdy czasem się pomyli lub popełni bład. Zaakceptuj to. Kiedy coś robisz, jakiś projekt czy pracę techniczną, nie zakładaj, że ktoś będzie miał lepszą. Staraj się nie porównywac do innych, ale skup się na sobie, że Twoja praca będzie dobra i spodoba się prowadzącemu. Podobnie jest kiedy odpowiadasz. Jeśli stresujesz się samą odpowiedzią, przygotuj się do niej w domu. Odpowiadaj przed lustrem, musisz oswoić się z tym jak wygladasz jak mówisz, ze swoim głosem, gestami itp. Zobacz, że wszystko wygląda dobrze, że stres tkwi w Tobie, bo tak naprawdę nie masz się czym przejmować. Za bardzo skupiasz się na tym aby nie wypaść najgorzej. Nie myśl o tym, nie zakładaj, że tak będzie. Uwierz w siebie, pracuj nad swoim myśleniem i stresem, myśl pozytywnie. Jestes mądra i ambitna i wiele osób na pewno Ci zazdrości. Nie porównuj się. Bądź sobą. Często własnie inność i indywidualność jest najlepsza. Powodzenia!

[Złośliwa]

proszenie o pomoc to nic strasznego ani urągającego