Skocz do zawartości
Forum

Płakać mi się chce !


atad7

Rekomendowane odpowiedzi

Witam. Jestem tu nowa, ale mam nadzieję, że się odnajdę.
Mam problem, który strasznie mnie boli. W 2011 roku mój mąż mnie zdradził, choć rzekomo twierdzi, że nie fizycznie. Dowiedziałam się o tym, bo "ONA" sama się do mnie odezwała. Mąż się oczywiście wyparł, ale powiedział, że mnie nie kocha, że kocha tamtą. Potem zaczęła mnie nękać telefonami w pracy , w domu, emaile itd. Kiedy powiedziałam "dość" i poinformowałam o tym męża nie uwierzył! Ale kiedy pokazałam te wszystkie wiadomości, którymi "ONA" mnie dręczy, chyba coś zaczęło do niego docierać, ale ja już stwierdziłam, że nie zniosę tego dłużej i oddałam obrączkę! Wtedy piorun poraził mojego męża!!! Nagle stwierdził, że się pomylił i chce żebyśmy spróbowali poukładać to wszystko. Dopiero później przyznał się, że był 2 x u psychologa i dotarło do niego, że źle zrobił. Zaproponował żebyśmy też razem skorzystali z poradni małżeńskiej, zgodziłam się. Mieliśmy wtedy synka 4 letniego. Kochałam go więc mu wybaczyłam, ale nie zapomniałam. Starał się z całych sił, prawie nosił mnie na rękach-tak jest do dziś. Tak minął rok i postanowiliśmy, że będziemy mieć 2 dziecko. Teraz nasz drugi synek ma już 2 latka, a do mnie wszystko wróciło. Nie rozumiem dlaczego? Nie potrafię o tym zapomnieć, szczególnie wtedy, gdy jesteśmy sami w sypialni. Jak ma dojść do zbliżenia, to wykręcam się byle wymówkami. Coraz bardziej drażni mnie mój własny mąż. Mam wrażenie, że jestem z nim, bo po prostu tak mi wygodnie i tyle. Nienawidzę go za to co mi zrobił!!! Wypominam mu wszystko przy różnych okazjach i mówię szczerze, co mnie boli, ale do niego to nie dociera. Twierdzi, że to niemożliwe, bo on się stara, tylko ja nie chce się postarać zapomnieć i iść dalej. Ale co ja mam zrobić skoro jest to silniejsze ode mnie? Boli jak cholera! Nie umiem tak po prostu zamknąć tego tematu. Co robić? Męczę się ! Pomóżcie !

Odnośnik do komentarza

dziwne , bo moim zdaniem Twój partner Cię kocha, robi wszystko aby było Wam ze sobą dobrze. Odgrzewane związki czasami się rozpadają ,nie wchodzi się 2 razy do tej samej rzeki ,więc skoro jest Ci źle to odejdź ,bo nie ma sensu się tak męczyć . Ale warto też dać szansę komuś kto zawinił ,bo też czasami warto ryzykować. Daj swojemu mężowi jeszcze jedną szansę i zaufaj mu . Może znajdź sobie jakieś zajęcie aby rozbić te negatywne myśli ,które Cię tak gnębią i porozmawiaj z mężem Powodzenia.

Odnośnik do komentarza
Gość Justyna198708

Czasem takich rzeczy się nie zapomina i zwyczajnie wracają nawet, jak do siebie ich nie dopuszczamy. Może powinniście dać sobie oboje czas lub zamieszkać oddzielnie? Czasem lepiej wychowywać dzieci mieszkając samemu niż pozwolić żeby widziały i czuły co między wami się dzieje. Przecież on bez względu na to, jaką podejmiesz decyzję i tak pozostanie ojcem Twoich dzieci. Musisz się zastanowić czego naprawdę chcesz, nie zapominając o dzieciach. A może na siłę próbujesz szukać czegoś i nudzi Ci się w tym związku? może warto skorzystać z pomocy psychologa, opowiedzieć o wszystkim?

Odnośnik do komentarza

Skoro mu wybaczyłam to i w jakiś sposób zaufałam, choć nie było lekko. Ale teraz to nawet mnie to nie interesuje co, z kim, i gdzie robi, jakoś mi to....zwisa. Powiedziałam tylko, ze jeśli do mnie cokolwiek dotrze, to nie będę sprawdzać czy to prawda tylko od razu KONIEC.
Wiem tez, że mnie kocha, bo mi to ciągle powtarza, ale dla mnie to słowo nie ma już takiego znaczenia jak kiedyś.
Na co dzień wszystko jest ok i nie pokazuję przy dzieciach , że coś nie gra, wszystko robimy razem, tylko w sypialni jest problem. Powraca, że kiedyś ON z kimś innym, a teraz się do mnie dobiera. To jest jakieś takie niefajne! Wiem też, że może On kiedyś nie wytrzyma tych moich wymówek łóżkowych. Siedzi mi to w głowie! Szkoda, że nie można tego wymazać najzwyczajniej w świecie gumką.

Odnośnik do komentarza

Ja mam jakąś porządną blokadę, bo jak wcześniej byliśmy u psychologa to powiedziała mi, że kręcę się w kółko i muszę zamknąć przeszłość. Ja sobie zdaję z tego sprawę, ale nie potrafię. Nie da się tak po prostu tego zamknąć, bynajmniej w moim przypadku. I jak mam znowu iść do psychologa i opowiadać to wszystko to aż mi ciarki chodzą po ciele.
Wiem, że najprostszym sposobem byłoby się rozejść, ale co dziećmi, poza tym mamy razem tyle zobowiązań że ho ho. Jestem w MEGA kropce ;(

Odnośnik do komentarza
Gość Justyna198708

Pisałaś, że mu zaufałaś. Chyba jednak nie skoro nie do końca wierzysz w jego szczerość. Bez zaufania związek nie ma najmniejszego sensu. Albo jest zaufanie albo go nie ma. Moim zdaniem nie ma niczego pośrednio. Tak samo z miłością, albo się kogoś kocha albo nie.
Nie powinnaś rozważać przyszłości waszego związku pod kątem wspólnych zobowiązań bo tak, czy inaczej również oddzielnie będziecie musieli je spłacać.
Co do dzieci to przecież w razie jakby Wam się nie poukładało dalej jesteście przecież ich rodzicami. Nawet jeśli zachowujecie się normalnie one z biegiem czasu będą czuły, że coś jest nie tak. Nie jesteście w stanie ciągle się przecież kontrolować.
Musisz się sama wewnętrznie zastanowić czego naprawdę chcesz i starać się do tego dążyć. Jeśli nie chcesz już z nim być to zrób coś z tym i nie szukaj wymówek.
Jeśli widzisz szansę na dalsze wspólne życie walcz też o ten związek. Nawet jakby wiązało się to z koniecznością wielokrotnego rozmawiania o przeszłości. Może jednak warto. Zrób tyle, na ile starczy Ci sił, żebyś miała świadomość, że przynajmniej chciałaś i próbowałaś.
Pamiętaj, że nie zbudujesz szczęścia na rozpamiętywaniu tego, co było. Wieczne wytykanie błędów drugiej osobie nie prowadzi do niczego dobrego, a wręcz przeciwnie. Czasem ludzie się zwyczajnie znienawidzą i życie pod jednym dachem staje się koszmarem.
A jeśli on naprawdę Cię nie zdradził? A Ty niepotrzebnie się zadręczasz tym wszystkim zamiast cieszyć się szczęściem i żyć dalej? Myślisz, że warto? A co jak on nie wytrzyma takiego życia i naprawdę będzie chciał szczęścia, ale nie z Tobą?
Czasem może warto pomyśleć o nieszczęściach innych ludzi, których spotykają różne przeciwności losu, aby móc cieszyć się i doceniać to, co się ma samemu. I nie wyszukiwać niekiedy problemów tam, gdzie mogłoby ich nie być.
Troszkę się rozpisałam. Nie wiem, czy Ci to potrzebne, czy nie, ale skoro piszesz na forum widać sama nie umiesz sobie pomóc w obecnej sytuacji. Tylko nikt za ciebie nie zdecyduje bo to Twoje życie i wybory.

Odnośnik do komentarza

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×
×
  • Dodaj nową pozycję...