Bez zaufania

[Gość Zagubiona1234]

Jestem tu chyba po to bo juz nie mam z kim porozmawiac a moze bardziej przez to, ze nikomu nie ufam. Moze wszystko wyolbzymiam ale jezeli nie ma z kim porozmawiac wszystkie uczucia. Zostaja wewnatrz i wszystko narasta. Facet z ktorym bylam dwa lata za moimi plecami umawial sie z inna. Niby do niczego nie doszlo ale okazuje sie ze w kilku innych kwestiach rowniez nie byl szczery. Jednak jak wszystko wyszlo na jaw i zauwazyl ze moze mnie stracic zmienil nastawienie do zwiazku na powazniejsze. Problem w tym ze go kocham chciala bym z nim byc ale mu nie ufam i to strasznie ciazy zwlaszcza ze nie mam z kim porozmawiac. Przyjaciolki nie mam bo kazda ktora byla okazala sie nie byc prawdziwa przyjaciolka oklamywaly i obgadywaly za plecami udajac super kolezanki. Rodzice? Tak sa ale z nimi nie idzie porozmawiac. Od samego poczatku za wszystko mnieobwiniaja. Nawet za to co w dziecinstwie nabroila mlodsza siostra. Ktora rodzice a zwlaszcza mama sie zachwyca. Ja to to gorsze dziecko ktore zawsze jest niegrzeczne zlosliwe niedobre. I na wszystko co zlesobie zasluzylam. W domu o wszystko pretensje ze nic nie potrafie zrobic a w zwiazku.. No wlasnie tez nie potrafie go stworzyc. W mlodosci faktucznie zdazylo sie z nie zawsze wrocic do domunaczas i czy wypic piwo ale teraz mam to wypominane dodzisiaj. Ludzie maja wieksze problemy. Ale to ze nie ma z kim porozmawiac. Bac sie zaufac to tez jest ciezkie. To wszystko mnie przytlacz ten brak wsparcia tylko ciagle pretensj i zawody na najblizszych co sprawia ze nie pamietam kiedy ostatni raz bylam naprawde szczesliwa. Usmiechnac na chwile czasami sie potrafie i na tym koniec. Niestety.

[Gość Koleś 23]

Jak byś chciała porozmawiać to pisz

[mirczyk]

Rozumie Cie ze kochasz swojego chlopaka ale niestety bez zaufania ciezko jest stworzyc udany zwiazek i uwazam ze dla lepszego samopoczucia bylo by znalez sobie nowego partnera zyciowego ktory bedzie potrafil Cie zrozumie.

[Gość VVivvianna]

Sorry, ale jak chcesz stworzyć dobry związek, jak masz tak niepoukładane w głowie? Halo?

Po pierwsze. Jesteś jak pies ogrodnika. Sama nie masz przyjaciół i nie pozwalasz ich mieć swojemu chłopakowi. To nie fair.
Dlaczego tak uważam? Ano dlatego, ze masz wdrukowany stereotyp, że jak chłopak się umawia z dziewczyną, to od razu musi być nie wiadomo co, ale na pewno seks lub związek. I masz wyraźnie dysonans, że z tamtą do niczego nie doszło,a przecież nie piszesz, iżby nazywał ją "swoją dziewczyną". Czy nie przyszło ci zatem do głowy, że to była dobra koleżanka i nic więcej?
Przyjmij do wiadomości, że dobre znajomości i przyjaźnie nie są zawierane tylko w obrębie własnej płci. Często właśnie te mieszane przyjaźnie są najlepsze, bo można porozmawiać o innych sprawach, niż z przyjaciółmi własnej płci. Może w niej miał to, czego nie ma u Ciebie, tak po prostu i bez szukania erotycznych podtekstów?

Po drugie. Masz niską samoocenę wyhodowaną dzięki rodzicom. Stąd brak zaufania i poczucie zagrożenia ściśle powiązane z wdrukowanym omówiony wcześniej stereotypem. Zmień to jak najszybciej, bo chłopaka to zmęczy i nie będzie wiecznie znosił histeryzowania zwanego "brakiem zaufania". On też ma swoje oczekiwania, nie tylko ty.

Po trzecie. Masz kompletnie rozpieprzone relacje z otoczeniem i czy na pewno nie ma w tym Twojej winy? Nie jest możliwe, żeby wszyscy byli nastawieni źle. To zalatuje paranoją, a na pewno nerwicą. A jeśli są nastawieni źle, Ty nie wyciągasz z tego właściwych wniosków.

W takim przypadku, jak Twój, lepiej iść do psychologa, niż szukać sobie koleżanek. Jak widać, nie znasz się na ludziach i ufasz nie tym co trzeba, a być może paradoksalnie właśnie zaufania nie masz do tych, którym mogłabyś ufać. To też jest powazny problem do rozwiązania.

I na koniec. Nie wiem, w jakich kwestiach jeszcze "nie był szczery", ale zastanów się naprawdę obiektywnie i głęboko, ile w Tym Twojej winy, ze nie był. I czy na jego miejscu, mając siebie samą przed sobą, też byś nie była.

Powodzenia i pozdrawiam.

[franca]

Już sam tytuł wątku nie rokuje dobrze-bez zaufania związek nie ma sensu, bez zaufania nigdy nie będzie naprawdę szczęśliwy.
Jeśli to chłopak kilkakrotnie nie był z Tobą szczery, w ważnych sprawach, to może nie bez powodu mu nie ufasz, ale po co się szarpać w ten sposób? Jeśli nie warto mu ufać to to zakończ. Szanuj swój czas, zdrowie, życie, energię. Przydałoby się tutaj mocno popracować nad poczuciem własnej wartości. Które zapewne wynika przede wszystkim z tego jak Ciebie i siostrę wychowywali rodzice. Masz dużo żalu o to, bardzo Cię to poraniło-nic dziwnego-nadwyrężyło psychikę, poczucie własnej wartości poleciało w dół.
Trzeba by to jakoś przepracować, tak aby już więcej nie miało na Ciebie wpływu-samemu może być trudno(szczególnie gdy rodzice nadal nie widzą problemu), ale możesz też szukać pomocy u specjalistów, psychologów, terapeutów, coachów, itp.