Przesadna emocjonalność i zauroczenie

[Gość brokendreams]

Witam, mam 17 lat i odkąd skończyłam 15 , nie radzę sobie z uczuciem.. Wszystko zaczęło się od tego,że zobaczyłam jedno zdjęcie chłopaka w internecie i po prostu poczułam przysłowiowe uderzenie w głowę. Nic się nie zmieniło od tamtego czasu, wręcz aż urosło i coraz bardziej się zwiększa . Pomyślałam wtedy,że zrobię wszystko dla tego chłopaka , wystarczyło jedno zdjęcie. Z czasem przekonałam się,że jest to bardzo miły człowiek i świetnie się dogadujemy. Poznaliśmy się przez to,że napisałam mu komentarz na jednym z portali. Może i brzmi to zbyt teatralnie, ale już jako piętnastolatka byłam pewna,że nie będzie mi on obojętny do końca życia. Świetnie mi się spędza z nim czas, zawsze się śmiejemy, mamy wspólne tematy. Zaufał mi i z czasem się zaprzyjaźniliśmy. Zawsze , odkąd go poznałam , miałam przyśpieszoną akcję serca na jego widok, moje policzki płonęły, a oczy podążały za jego sylwetką. Mogłabym godzinami patrzeć na niego i po prostu spędzać z nim czas milcząc. Pragnę patrzeć, jak się uśmiecha, bo kiedy on jest szczęśliwy, mój humor także wzrasta . Chcę dla niego jak najlepiej i zawsze stawiam go automatycznie na pierwszym miejscu - nie dlatego,ze coś mi każde, ja sama tego pragnę i sprawia mi przyjemność troska o niego . Ciągle o nim myślę, nigdy go nie ignoruję i On zdaje sobie sprawę,ze może na mnie liczyć, nigdy się na mnie nie zawiódł. Nocami często płaczę, bo nie wiem, co dalej z tym wszystkim robić. Całowaliśmy się raz, oglądaliśmy film i jakoś samo wyszło.. Czułam się jak nigdy dotąd i całą noc nie spałam , byłam taka przejęta tym wszystkim. Uwielbiam wszystko, co on robi, co mówi i jak się zachowuje. Może idealizuję, ale naprawdę to jest złoty człowiek . Chcę wiedzieć , co się dzieje w jego życiu, chcę spędzać z nim każdą minutę i pomagać mu zawsze, kiedy potrzebuje. Chcę dla niego jak najlepiej, chcę,aby cieszył się życiem i nigdy niczego nie żałował.. I tutaj tkwi problem. Niby jest dobrze między nami, ale już sama nie wiem, bo ostatnio, kiedy rozstał się ze swoją dziewczyną, mówił,ze chyba nie wierzy w miłość , a tak bardzo pragnie być kochanym. Przepłakałam całą noc, bo gdyby tylko wiedział,że dla mnie jest wszystkim.. Nigdy nie złamałabym mu serca, wiem to. Mogę śmiało powiedzieć,że będę mieć 80 lat, a nadal on będzie dla mnie najważniejszy, bo znam samą siebie i znam to uczucie, którego doświadczam intensywniej z każdym dniem. Tak bardzo bym chciała , aby był szczęśliwy.. przecież ja go tak kocham i mogłabym spędzić z nim resztę życia.. ale nie powiem mu tego, bo boję się popsuć naszych relacji. Wolę mieć go jako przyjaciela przy sobie, niż powiedzieć dwa słowa i stracić go na zawsze. Nie wiem, co dalej.. proszę o pomoc.

[Gość magda2]

Twoje zauroczenie tym człowiekiem jest odrobinę przerażające. Nikt nie jest aż taki idealny. Chyba nie potrafisz trzeźwo ocenić tego człowieka. No, ale sama wiesz, co dla Ciebie najważniejsze i najlepsze. Jeśli chodzi o Wasze relacje, natomiast, spróbuj z nim porozmawiać o tym pocałunku. Skoro do niego doszło to może to coś znaczy. zacznij z nim delikatnie rozmowę na ten temat i przekonasz się co z tego wyjdzie. Być może on czuje to samo co Ty, ale też nie chce popsuć Waszej przyjaźni i dlatego nie podejmuje tematu. Powodzenia.

[Natalia Bator]

Myślę, że Twoje zauroczenie tym chłopakiem zaczęło wymykać się spod kontroli i nie jest do końca zdrowe. Idealizujesz go, jest dla Ciebie kimś wyjątkowym, kimś kogo uwielbiasz za to, że po prostu jest. I o ile zakochanie jest pięknym uczuciem, o tyle ta sytuacja jest niezdrowa, bo zatraciłaś się w tym zauroczeniu. Porozmawiaj z tym chłopakiem co do Ciebie czuje, czy macie szansę na związek. Jeśli tak - życzę Wam jak najlepiej, oby Twoje marzenia się spełniły i żebyście byli ze sobą na zawsze. Musisz jednak uzgodnić z nim co jest miedzy Wami, bo jeśli okaże się, że chłopak nie czuje do Ciebie tego samego co Ty do niego i z czasem znajdzie sobie inną dziewczynę, bardzo to przeżyjesz. Dlatego już teraz powinnaś porozmawiać z nim o tym co Was łączy, żeby wiedzieć czy jest szansa na związek czy może nie robić sobie niepotrzebnej nadziei. Jeśli masz trudności w opanowaniu swoich emocji, nie możesz się skupić na niczym innym i czujesz, że stałaś się uzalezniona emocjonalnie od chłopaka, powinnaś porozmawiać na ten temat z psychologiem. Powodzenia!

[Gość PorannaRosa]

mnie to wygląda na obsesję