Pogarszające się samopoczucie przy nerwicy

[Gość QyuD34]

Ale zacznijmy od początku. Cierpie na nią juz sporo czasu ponad 2 lata epizody nasilają mi się zawsze w jesienno-zimowych porach czyli teraz. Oprócz podstawowych dolegliwościach nerwicowych wystąpiła u mnie depresja którą walczyłem 6 miesięcy. Obecnie czuje dużą zmianę w psychice zupełnie jak bym stał się inną osobą. Strasznie mnie to irytuje i frustruje rzeczy które kiedyś sprawiały mi ogromną radość dziś są zupełnie obojętne i nie dają mi żadnej satysfakcji czy też przyjemności. Co gorsza miałem w czasie trwania depresji silne odrealnienia i depersonalizacje zupełnie mnie to zmieniło. Niegdyś byłem w stanie szybko myśleć zapamiętać wyobrazić i ogólnie być i czuć się normalnym. Myślę że to wszystko spowodował stres to on jest głównym czynnikiem mojego stanu. Odkąd pamiętam żyłem wciąż w napięciu i byłem strasznie nerwowy do otoczenia jak i do bliskich. Często izolowałem się i zamykałem w świecie myśli. Obecnie mam straszne trudności z adoptowaniem się z innymi ponieważ czuje się pusty, wyprany ze swojej tożsamości. Nerwica nadal się pojawia hiperwentylacja również doznaje ataków paniki w czasie trwania zaburzenia, ale nie jestem tak w pełni poczuć lęku w sobie jak to kiedyś. Jestem taki w połowie odcięty od emocji prawdę mówiąc moje emocje stały się takie przezroczyste. Czuje jak bym stracił 80% neuronów i zostały mi tylko te które są odpowiedzialne do funkcjonowania zerowy tok uczuć wyższych czy budowania różnych napięć np. w czasie słuchania muzyki czy oglądania telewizji. Mam cały czas taki nieprzyjemne uczucie w głowie , ale bardzo trudno jest mi go opisać, ale właśnie to uczucie stanowi dla obecnie problem. Nie mogę znaleźć wewnętrznego spokoju psychicznego mimo że atak nerwicy minął i wracałem do równowagi jak było kiedyś. Nie jestem pewny siebie i swoich poczynań i czasem myślę że jeden krok dzieli mnie od zwariowania i od czasu do czasu nachodzą mnie mysli że bez szpitala sie nie obejdzie. :( Mam pytanie czy ktoś ma cos podobnego i czy wyszedł z tego ? Może ja jestem jakimś przypadkiem nie do wyleczenia... bo już sam ze soba się męczę. Nie biorę żadnych leków u psychiatry byłem i powiedział że może to być depresja dał jakiś lek, ale już dawno mi się skończyły. Tak ogólnie o niczym nie myślę nie wiem skąd ten stan takiej psychiki, nic mi się nie przytrafiło, nie mam żadnych zmartwień czy też kłopotów. Może to coś głębszego niż tylko nerwica... a i dodam że 5 miesięcy temu robiłem morfologie i wszystko jest OK. Ehh...jak możecie coś napisać co by mogło poprawic samopoczucie to bym bardzo was prosił :( strasznie się boje zwariować bo bez tych takich pozytywnych emocji wyczuwam być może to co wyczuwam. I jeszcze jedno czy to wszystko zalicza się do nerwic ? proszę powiedzieć czy to co napisałem może się nie zgadzać z tym zaburzeniem. Co może stać się jeszcze gorszego niż to, i czy nie przerodziło sie to wszystko w jakąś poważną chorobę psychiczną? :( Z góry dziękuje :-)

[Gość Martita89]

Spłycenie emocjonalne jest obroną funkcją organizmu przed autodestrukcją( nie kazdy tak ma , niektore osoby musza siegac po leki , aby splycic emocje i wylaczyc swoja swiadomosc , natomiast niektore osoby sa dosc silne i potrafia podswiadomie pozbyc sie glebszych uczuc ) Ludzka psychika to niesamowite narzedzie , kiedy zaczniemy wczuwac sie w swoj umysl i rozwijac go , dostrzezemy jak wiele jestesmy w stanie zrobic , ze potrafimy kierowac tak swoim umyslem ze na zawolanie jestesmy w stanie wyzwolic w sobie dana emocje - ale na to trzeba czasu ,aby poskromic ta wiedze i umiec prawidlowo wykorzystywac to:-) Twój organizm nie jest jeszcze na tyle silny ,aby poradzić sobie z depresją - więc podswiadomosc pozbawila Cie takowych emocji ,abys mogl poradzic sobie z depresja bez zbednych psycotropow .
Dlaczego tak sie stalo - dzieki temu wygrasz walke raz na zawsze z depresyjnym stanem , ktory Cie dopada A CO ZA TYM IDZIE - gdy wygrasz walke z jedną chorobą , bedziesz na tyle silny aby stoczyc walke z newica i lekami , ktore Cie dopadaja . Gdy to nastapi , poczujesz ogromna ulge , poczujesz satysfakcje ,ze jestes na tyle silny ze wygrales z choroba , zmotywuje Cie to na tyle ze nie bedziesz juz odczuwac lekow - bo zdasz sobie sprawe z tego ,ze jestes na tyle silny ze jestes w stanie panowac nad swoja psychika jak i fizyka ( psychika od wiecznie polaczona jest z fizyka ) eliminujac objawy psychiczne eliminujesz jednoczesnie objawy somatyczne.
Ludzki mozg jest na tyle rozbudowany ,ze sila sugest jest sie w stanie wiele zdzialac ( stad wiele osob jest podatnych na PLACEBO)
Ale Ty masz ta mozliwosc sterowac swoimi emocjami sam - nie potrzebujesz PLACEBO.
Lecz nie odrazu Rzym zbudowano - jesli chcesz osiagnac sukcesz i uwolnic się od choroby , to czeka Cie wiele pracy . Przed Tobą wzloty i upadki , 3mam kciuki i wierze ze sie uda.
Na poczatku bedzię ciezko lecz nie poddawaj sie na starciej, uzbroj sie w cierpliwosc a zobaczysz ,ze osiagniesz sukces:-)