Zaburzenia depresyjne i lekowe mieszane

[Gość Aishiteiru]

Cześć, mam 21, od 6 lat mam depresje. Wszystki zaczęło się w gimnazjum- straszny okres, dojrzewanie. Ale u mnie poszło to całkiem w złym kierunku. Próby samobójcze, płacz, nie wychodziłam z domu. Aż w końcu poszłam do psychiloga, leczylam się pare miesięcy, aż psycholog zadecydował, że mam zrobić sobie przerwe na wakacje i wrócić po, JEŚLI będzie gorzej. Wakacje minęły, poszłam do średniej szkoły, myślałam, że bedzie lepiej, ale nie. Słyszałam jak kolezanki mnie obgaduja, ze wzgledu na pewną sprawe, czulam sie z tym zle. Udawalam, ze jest dobrze, bo wstydzilam sie o tym mowic. Przez te wszystkie lata slyszalam docinki i choc bylam bardzo lubiana w klasie to i tak docinali mi z tego wzgledu. Dostałam się na studia, chciałam zacząć od bowa, jednak depresja tak sie nasilila, ze zawalam studia. Poszłam do psychiatry i stwierdził u mnie te chorobę, przepisal tabletki i biorę, ale to na marne. Chwilowo jest lepiej, a za chwile znów dół. Wpadam w histerie, płacze, nie mam sił, boje sie ludzi przez co nie chce isc do pracy. Pracę lubie, ale boje sie cholernie przez ludzi iść, szkołę też zawalam, a mialam takie ambicje. Nie mam sil ich spełniać, ale uczelnia tego nie zrozumie. Nie rozmawiam z ludźmi o problemach, bo nie umiem. Dlatego tu piszę. Co robic? Jak sprawić, aby choć przez jakiś czas w ciągu dnia funkcjonować. Nawet teraz złapał mnie atak paniki i płakałam jak oszalała. Wzięłam tabletke. Jak ŻYĆ...

[mgr Kamila Krocz]

Bardzo dobrze, że skorzystałaś z pomocy lekarza i bierzesz leki. Obawiam się jednak, że sama farmakoterapia jest niewystarczająca. Najlepiej w Twoim przypadku byłoby połączyć leki z psychoterapią.