Starsze dziecko nie akceptuje młodszego

[Gość Gosia]

Witam,
Niedawno na świat przyszedł nowy członek rodziny i nie wiem w jaki sposób pomóc oswoić się starszemu synkowi z tą sytuacją. Synek ma 3 lat i nie dopuszcza informacji, że ma małą siostrzyczkę. Nic nie mogę zrobić, nie mogę ich nawet na chwilkę zostawić, bo synek a to położy jej kocyk na twarz, a to pacnie rączką. Karmienie piersią jest traumą dla mnie bo wtedy mój synek chce żebym go nakarmiła, przytuliła. Stara się wejść między mnie a małą.
Drugim problemem jest to, że nie chce nic oddać, stare kocyki, których od dawna nie używał, grzechotki i stare zabawki nagle wszystko jest mu potrzebne. Jak się spytam po co to mówi, że to jego i że mała może spać bez.
Często mówi, że on nie chciał siostry i że mogę ją oddać. Przed porodem i w czasie ciąży był bardzo podekscytowany, przykładał ucho do brzucha, całował brzuszek. Rozmawiałam z nim o tym, że niedługo będzie miał siostrzyczkę i co sie z tym wiąże.
Teraz jest tragedia, nie daje sobie rady. Proszę pomóżcie.

[karolinexxx]

po prostu jest zazdrosny musisz mu okazywac wiecej uwagi bo mu sie wydaje ze teraz bedziesz sie zajmowala siostrzyczka a nie nim, czesto starsze dzieci przestają mówić albo wracają do pieluch, bo brakuje im uwagi ze strony rodzica, jesli sytuacja sie utrzymuje powinnas zaprowadzic go do psychologa.

[Iskra]

A może wyznacz mu czas w którym jesteś tylko dla niego. Np kiedy mała śpi.
Co do zabawek to mu je zostaw w tym wieku kształtuje się pojecie ,,ja" i "to jest moje" więc niech ma jakieś swoje rzeczy. Też musisz pamiętać że nie możesz od niego wymagać strasznie dużo, bo dla niego to jest szok.

[sindy81]

to normalne, tak sie dzieje w wyniku niedopatrzenia starszego dziecka, tak jak karolina napisała: moze przestac mowic a nawet wrocic do pieluch, jest zazdrosny i czuje sie zaniedbany ze "nowe" dziecko jest wazniejsze, rodzice czesto o tym nie wiedza i popelniaja bledy skutkujace w ten sposob

[kaatka91]

Przyjście na świat rodzeństwa, nawet najbardziej wyczekiwanego, jest dla małego dziecka sytuacją bardzo trudną emocjonalnie. Traci ono pełnię zainteresowania swoich rodziców, przestaje być w centrum uwagi, obawia się utraty rodzicielskiej miłości, czuje, że musi o nią walczyć. Część dzieci wyraża swoje niezadowolenie przykrymi wobec rodzeństwa słowami, część może próbować nawet bardziej drastycznych środków. Niektóre dzieci, aby przyciągnąć rodzicielską uwagę będą po prostu hałaśliwe i niegrzeczne, inne nagle cofną się do poprzednich etapów rozwojowych – przestaną płynnie mówić lub sygnalizować potrzeby fizjologiczne. Wiele jest przejawów zazdrości o młodsze rodzeństwo – jest to zjawisko naturalne i na szczęście przemijające.
Ważne, aby okazać zrozumienie trudnych uczuć tego okresu, nie negować ich, pozwolić je dziecku wyrazić, przeżyć i z czasem przezwyciężyć. Należy z dzieckiem spokojnie rozmawiać, stale zapewniać o niezmienności rodzicielskiej miłości.
Aby ułatwić dziecku proces adaptacji do nowej sytuacji życiowej warto spróbować przedstawić mu jej pozytywne aspekty – przywileje bycia starszym i bardziej samodzielnym. Można, pokazując dziecku zdjęcia z jego niemowlęctwa, podkreślić jak wiele umiejętności już osiągnęło i jak bardzo jesteśmy z tych sukcesów dumni. Warto sprawić dziecku lalkę-bobasa, którą będzie się zajmowało towarzysząc mamie przy pielęgnacji młodszego rodzeństwa, można też w miarę możliwości prosić je o pomoc przy tych zabiegach.
Należy zadbać by starsze dziecko nie czuło się całkowicie poza zainteresowaniem rodziny – gdy goście przychodzą podziwiać noworodka, powinni równie wiele uwagi poświęcić także dziecku starszemu. Niezwykle ważny jest też czas, który rodzice poświęcą tylko i wyłącznie pierworodnemu – wspólna zabawa, czytanie, wyprawa do kina, spacer – cokolwiek dziecko lubi i co sprawi, że poczuje się nadal ważne i w centrum zainteresowania.
Pomocne w rozmowach z dzieckiem mogą także być bajki i książeczki, których wiele porusza temat trudności z akceptacją młodszego rodzeństwa. Czasem ktoś z rodziny może w zabawny sposób opowiedzieć o swoich własnych doświadczeniach. Ważne by dziecko czuło się rozumiane, a humor pomagał rozładować trudne emocje.
Akceptacja uczuć dziecka nie może się jednak równać z przyzwoleniem na wszystkie zachowania – nie można tolerować agresji, gryzienia czy bicia. Należy stanowczo takich zachowań zabraniać, wyznaczać granice i uczyć starsze dziecko poszanowania potrzeb rodzeństwa.
Rodzice powinni być wobec dzieci sprawiedliwi, nie porównywać ich i zawsze podkreślać, że kochają swoje dzieci równie mocno.
W myśl zasady, że miłość rodziców się mnoży, a nie dzieli.