Nocne bujanie się dziecka

[Gość p..o]

Synek ma 2,5 roku. Jest wcześniakiem urodzonym o 3 miesiące za wcześnie. Podczas pobytu w szpitalu (zaraz po porodzie) dostał zapalenia opon mózgowych co spowodowało wodogłowie. Wystąpił u niego także napad padaczki, po którym stracił przytomność i spędził w szpitalu kolejne 2 miesiące. Po wybudzeniu ze śpiączki pojawił się u niego oczopląs. Dziś jego wodogłowie nie jest dla nas problemem. Wiemy jak z tym żyć, poza tym jeśli zastawka działa poprawnie to dziecko rozwija się normalnie. Jednak kilka zachowań synka nie daje nam spokoju. A mianowicie. Jest bardzo wyczulony na dotyk. Bardzo lubi trzymać zimne metalowe rzeczy, i wciąż wkłada je do ust. Natomiast ma obawy przed dotykaniem jedzenia. Widać że chciałby dotknąć i robi ruch ręką w kierunku np. jabłka ale zaraz się wycofuje. A o trzymaniu pieczywa w ogóle nie ma mowy. Lubi także oglądać różne przedmioty po przez dotyk. Jeśli widzi obraz na ścianie to nie wystarczy że na niego popatrzy, chce również go dotknąć
Druga bardzo niepokojąca sprawa to budzenie się w nocy i wpadanie w BUJANY trans do tego stopnia, że stuka tyłem głowy w drewniane łóżeczko i nie zdaje sobie sprawy, że zadaje sobie ból. Potrafi to robić bardzo długo. Kiedy wchodzimy do pokoju, aby go położyć to przestaje, ale po kilku minutach znów wstaje i powtarza BUJANIE. Napady agresji to kolejny problem. Kiedy mu się czegoś zabroni lub mu się odbierze albo gdy coś pójdzie nie po jego myśli, potrafi rzucić się na podłogę i bić w nią czołem lub chodzić po mieszkaniu i zrzucać z szafek co tylko mu podejdzie pod rączkę. W takim wypadku bierzemy go do pokoju i wkładamy do kojca, aby się uspokoił i nie zrobił sobie krzywdy. Napad mija po chwili płaczu.
Ze starszą siostrą mają chyba normalne stosunki. Znaczy się są chwile, że się bawią i takie w podczas których się biją i to właśnie z inicjatywy synka. Inne dzieci też lubi. Łapie z nimi szybko kontakt, ale także dokuczyć im potrafi. Powoli uczy się mówić. Powtarza już bardzo dużo słów. I dużo ich stosuje w odpowiednich momentach. Lubi być przytulany i w centrum uwagi. Nie lubi być wyizolowany. Lubi chować się do ciemnych miejsc (szafy, piwnice, garaże). Proszę poradzić co można zrobić, aby przestał się bujać. Z resztą problemów sami sobie chyba poradzimy.

[Gość margot]

Czy mają już Państwo jakaś odpowiedź na problem z bujaniem? Mój syn też to robi. Dziękuję

[Gość gosc]

Bujanie nie jest złe, natomiast trzeba sobie uświadomić, że przez bujanie krzywi się dziecku cały układ kostny!

[Gość gosc]

To co zrobić, aby dziecko po prostu przestało się bujać. Mojemu synkowi kupiłam jakiś czas temu konia na biegunach, ale cwaniak nie chce konika tylko sam, już dużo mniej, ale jednak się buja. Pozdrawiam

[Gość gosc]

Moja 18-miesięczna córeczka też się buja i nie wiem, jak ją tego oduczyć.

[Gość gosc]

Moja córka również się buja, ma 18 mies. W nocy to często, robi to nawet przez sen, uspakaja się jak tylko ja dotknę ręka, dlatego zaczęłam spać razem z nią, no ale przecież tak długo nie można. W ciągu dnia potrafi też się bujać albo na podłodze, podpiera się rękami i do przodu do tyłu albo po prostu usiądzie na wersalce. W dzień to nie problem, bo jak tylko zaczyna, to zajmuję ją czymś innym, ale noc gorzej. Druga sprawa to fakt, że ja od rana do 18 pracuję i ona jest wtedy u opiekunki. Mam wyrzuty, że to moja wina i że poświęcam jej za mało czasu, rozważam nawet zwolnienie się z pracy (mąż pracuje w delegacji, rzadko jest w domu). Poza tym dziecko nie ma żadnych innych dziwnych odruchów, rozwija się normalnie. Lekarz pediatra mówi, że może ona się tak po prostu usypia, ale mnie to jakoś nie uspakaja i chcę z nią iść do jakiegoś specjalisty, może neurologa. (A na koniku na biegunach to się tylko maskotki bujają, na huśtawce zresztą też).