Złe traktowanie przez rodziców z powodu stylu ubierania się

[Gość Mateuszeekkk]

Witam. Od 2 lat jestem źle traktowany przez rodziców ze względu na to, że zmieniłam styl ubierania i rodzaj muzyki. Od tego czasu rodzice zrobili sie dla mnie wredniejsi, wszystko co złego moja wina, zawsze dostawałem za byle co kary itp nawet matka raz powiedziala, że mnie nienawidzi i żaluje ze mnie urodzila.. To trwa od 2 lat i się strasznie pogorszylo np ostatnio nie było mnie w domu przez 2 dni bo nocowalem u kumpla i w tym czasie mój młodszy brat korzystal z laptopa, gdy wróciłem przy laptopie były odlamane części, więc powiedziałem to dla mamy, a ona powiedziała, że to ja zrobiłem choć wiedziała, że nie bylo mnie w domu i dala mi oczywiście kare. Przez te 2 lata rodzice zryli mi psychike, ale dopiero to co się dzieje od 2 miesięcy jest katastrofą. Na początku były dziwne zawroty głowy, nie mogłem ustać na nogach bo czulem jak się przewalałem i myślałem, że zemdleje potem doszło uczucie nierealności świata, że wszystko jest takie sztuczne, myśli ktorych nie moglem się pozbyć, a wiedziałem, że one są niedorzeczne, osłabienie wzroku, ale wyostrzenie sluchu jak bylo zamknięte okno to slyszałem jak na dworzu był szum liści, a nikt inny wgl tego nie slyszal i po otworzeniu okna rzeczywiście był taki szum. Mam również nagłe ataki paniki, bółe i zawroty głowy, bóle klatki piersiowej, słaba pamięć, różne dziwne fobie, trudności z koncentracją, takie dreszcze zimna i ciepła, agresja, problemy ze snem bo wszystko mi przeszkadza nawet najmniejszy hałas np ostatnio musiałem wyjąć baterie z zegara, bo wydawał z siebie taki dźwiek równiez denerwuje mnie jak ktoś za głośno oddycha, a kiedyś nawet jak ktoś się darł to mi nie przeszkadzało. To wszystko jest bardzo uciążliwe i nie wiem jak z tym życ, co to może być?

[Gość Mateuszeekkk]

dodam jeszcze, że mam różne dziwne,nieuzasadnione lęki

[Gość fdg]

Wybierz się do psychologa, lekarza pierwszego kontaktu, psychiatry. :)

[InnyInna]

Nie mam zielonego pojęcia co to może być. Zgaduję, że nerwica ale nie mnie o tym sądzić. Z pewnością powinieneś udać się z tym problemem choćby do lekarza domowego, on Cię dalej pokieruje. Zapewniam, że musisz to leczyć bo z czasem będzie jeszcze gorzej.
Mógłbyś przybliżyć o co chodzi ze zmianą muzyki i stylu ubierania się? Może uda nam się zrozumieć skąd tak zmiana w zachowaniu rodziców? Nie wydarzyło się w tym czasie coś jeszcze?
Przykre, że musisz doświadczać tego wszystkiego i chciałbym żeby Twoja sytuacja się zmieniła.
Koniecznie odwiedź lekarza i jeśli chcesz porozmawiaj a nami.
Trzymaj się.

[madzialena666]

witaj, powiem ci ze ja mam od jakiegos czasu prawie takie same objawy jak ty i dowiedzialan sie dzisiaj ze to moze byc wlasnie nerwica, a przy twoich doswiadczeniach w domu to jet prawdopodobne gdyz miedzy innymi ciezka sytuacja w domu przyczynia sie do tego, ale nie jestem lekarzem i sama ide sie upenic dokladnie dlatego zachecam cie zebys poszedl z tym do specjalisty. pozdrawiam

[Gość Mateuszeekkk]

A więc miałem dziewczyne ktora bardzo kochalem, ale ona zerwala dla innego i świat mi sie zawalił po jakims czasie zaczełeem sluchac metallu i ubierac sie na czarno. Slucham takiej muzyki, bo ją wrecz kocham i jest dla mnie obecnie wszystkim.. jeszcze jedna rzecz ktora nie daje mi normalnie zyc to brak odczuwania emocji. Nie czuje,smutku, żalu, ani nawet szczescia i radosci. Mam taka pustke nawet w sytuacjach w ktorych bym sie cieszyl. Strasznie sie boje, że w koncu zachoruje na schizofrenie albo inna straszną chorobe.. planuje sie zabic bo mam dosyc takiego zycia, a mamie o tym nie powiem bo mnie wysmieje a poza tym mnie nienawidzi

[InnyInna]

~Mateuszeekkk ,
Twoich rodziców rozumiałbym gdyby byli wielbicielami disco-polo albo gdybyś zadręczał ich zbyt głośnym słuchaniem muzyki. Jesteś pewny, że to właśnie muzyka i ubiór są powodem ich wrogości? Nie zbiegło się to w czasie ze złą sytuacją materialną, nieporozumieniami rodziców, złymi ocenami w szkole?
Czy nocując u kolegi byłeś tam za zgodą rodziców czy też postawiłeś ich przed faktem dokonanym?
Nie musisz planować swojej śmierci bo wcale nie musisz żyć z tym wszystkim, co opisujesz. To co się dzieje to rozwijająca się choroba i jak każdą inną chorobę można ją leczyć.
Możesz na początek iść z tymi problemami do lekarza domowego. Pomoże Ci zdecydować co dalej robić z tymi objawami. Pamiętaj, że im szybciej podejmiesz leczenie tym łatwiej będzie się uporać z tym problemem. Mamie możesz powiedzieć przecież o zawrotach głowy, problemach z utrzymaniem równowagi, bólach w klatce piersiowej, dreszczach i wrażliwości na dźwięki. Są to objawy jakiejś choroby i koniecznie musisz się tym zająć. Nie ignoruj tego.
Napisz więcej o sytuacji w domu, o kłótniach, o tym jak Cię rodzice traktują.
Pozdrawiam Cię serdecznie i proszę raz jeszcze żebyś wybrał się do lekarza.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Mateuszeekkk brak odczuwania emocji można wytłumaczyć rozstaniem z dziewczyną. Kiedy się to stało bardzo cierpiałeś, ale wypierałeś te emocje, by ich nie czuć. Niestety ta blokada przeniosła się również na emocje pozytywne - dlatego obecnie nie czujesz nic, jest tylko pustka.
Radziłabym Ci, abyś na początku spróbował szczerze porozmawiać z rodzicami. Powiedz im, jak wygląda ich zachowanie z Twojej perspektywy. Pamiętaj jednak, żeby unikać oskarżeń - przedstaw tylko konkretne fakty i powiedz jak się z nimi czujesz. Warto również, abyś zdecydował się na rozmowę z psychologiem (może to być psycholog szkolny, wtedy nie będziesz potrzebował zgody rodziców, w przypadku, gdy jesteś niepełnoletni).
Pozdrawiam

[Gość rodzic też człowiek]

To jest tak mamy problemy upychamy je do takiego wielkiego worka zamykamy a potem słuchamy muzy lecz coś wraca i to coś nas gnębi ja żyję tak cały czas ale ty młody to poszukaj pomocy u specjalisty żyj