Czy można przestać kochać swoje dzieci?

[veroniqa]

Hej
Mam do Was takie pytanie.Czy można przestać kochać swoje dzieci?

[laurette]

Mysle, ze każda matka bedzie zawsze kochać swoje dziecko/dzieci. To w koncu ktos kogo nosila 9 miesiecy pod swoim swecem i nie mozna przestac tak po prostu przestac kochac.

[ola8855]

zgadzam się z laurette

[kwiatuszek2]

Jakby każda matka kochała, to nie byłoby tyle zabójstw noworodków itd, bo niektóre te kobiety są bezuczuciowe. Wg mnie wszystko jest możliwe.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam serdecznie,
Moim zdaniem, nie można przestać kochać swojego dziecka - oczywiście pomijam tutaj sytuacje patologiczne. Można czuć żal, można nie potrafić czegoś wybaczyć, ale miłość pozostaje.
Dlaczego zadałaś takie pytanie - czy masz na myśli jakąś konkretną sytuację?
Pozdrawiam

[franca]

Ja uważam, że jest możliwe, żeby rodzic OD POCZĄTKU nie kochał swojego dziecka. Zdarza się tak nawet wtedy, gdy je wychowuje. Jest to wtedy, można powiedziec, "wychowywanie na siłę". No i może to mieć tragiczne skutki, co czasem nawet tutaj widać. Na przykład w wątku Dżast.

Jednak, gdy dziecko jest chciane, gdy rodzic na początku je kochał, to według mnie niemożliwe, żeby w którymś momencie przestał. Może mieć trudniejsze chwile, może miec czasem jakieś wątpliwości, szczególnie, gdy ziecko sprawia duże problemy. Ale żeby je od razu przestał je kochać?

[veroniqa]

To pytanie nasunęło mi się po wczorajszej rozmowie z moją 11-letnią córką.Podczas pisania z nią na Facebooku poczułam,że jest mi strasznie obojętna,że nie mam tak naprawdę ochoty na rozmowę z nią.I w tedy nasunęło mi się pytanie czy ją kocham? I czy matka może przestać kochać swoje dziecko?

[austeria]

To, że nie ma się ochoty z kimś rozmawiać wcale nie oznacza, że się tej osoby nie kocha. Przecież jesteś osobną jednostką i masz prawo czasem pobyć sama, nie chcieć mówić. Miłość nie oznacza, że się jest na zawołanie.

[Krzysztof.W]

Może to jakiegoś rodzaju mechanizmy obronne? Tym bardziej, że dziecko pomału zaczyna wchodzić w ten najtrudniejszy wiek. Z treści wynika, że nie mieszkacie z sobą. Często przychodzi czas, kiedy z takiego rodzicielskiego nadzorcy-opiekuna trzeba stać się przyjacielem dla dziecka. Samo rodzicielstwo, nie zawsze rozwija więzi miedzy rodzicem a dzieckiem i uczuć z tym idących. Warto byłoby postarać się o rozwijanie wspólnej bliskości, poprzez więcej czasu spędzanego razem. Wspólne pokonywanie przeciwności często podbudowuje uczucia a tym bardziej zbliża do siebie.

[Gość nów]

Krzysztof W ma racje. W tym wielu dziecko wchodzi w trudny wiek, często spotykam się z opiniami, że dziecko któregos rodzica denerwuje, ale nie słyszałam jeszcze, żeby było mu obojętne. Moze faktycznie warto byłoby zacieśnić więzy, nawet po przyjacielsku. Tworzy się wtedy coś co bardzo scala uczucia.

[psycholog Katarzyna Garbacz]

Witam,
Z Twojego ostatniego postu ja również zrozumiałam, że nie mieszkasz ze swoją córką. I także uważam, że taka obojętność, wmawianie sobie braku uczuć może być mechanizmem obronnym, ale przed tęsknotą.
Pozdrawiam

[veroniqa]

Dziękuję za odpowiedzi.Tak córka mieszka z tatą.Jeśli chodzi o spotykanie się z nią to tak niekoniecznie. Męczy mnie jej obecność i wkurza.