tęsknota za zmarłą osobą

[szara_rzeczywistość]

w lutym zmarł mój ukochany dziadek po trzy miesięcznej walce na oiomie.. wcześniej osoba, której było wszędzie pełno. Zawsze mieliśmy fantastyczny kontakt, tylko z Nim mogłam porozmawiać o wszystkim. Dziadek był moim autorytetem.. Nie mogę się pogodzić z jego odejściem, potrafię płakać godzinami patrząc na jego zdjęcie, lub po prostu codzienne czynności, które tak bardzo mi go przypominają.. w domu przy narzeczonym się uśmiecham lecz gdy wychodzi do pracy od razu zamykam się w sobie i płaczę... nie mogę rzucić się w wir pracy, ponieważ dwa miesiące po śmierci dziadka miałam operację, okazało się że mam nowotwór.. a siedzenie w domu wcale mi nie pomaga :( czasem myślę, że lepiej byłoby odejść razem z Nim.. co robić .. ?

[unna-1]

Nie zatrzymuj dziadka, swoją rozpaczą. Pozwól mu odejść tam, gdzie powinien już być.
Wspominaj dobre chwile z dziadkiem, nie zatruwaj tego swoją rozpaczą.
Nasza rozpacz, żal, trzyma dusze tuż przy ziemi. To jak kajdany, które krępują i bolą.
To nie miejsce dla zmarłych, one powinny ulecieć do innych dusz.
Ja w to wierzę, oczywiście, ktoś może to wykpić.
Jednak wierzę że dziadek, który cię kochał chciałby, byś była szczęśliwa i cieszyła się życiem.
I nie ważne, czy faktycznie ta dusza jest i rozumie twój ból. Ważne, że dziadkowi sprawiłoby to ogromną przykrość.

[Agnieszka Kazancew]

Witaj. Twój list nasycony jest smutkiem. To naturalne. Jesteś w żałobie… Straciłaś osobę, z którą łączyła Ciebie głęboka więź. Dziadek był dla Ciebie ważny. Piszesz, że mieliście fantastyczny kontakt, rozumiem, więc, że w jego obecności czułaś się akceptowana, ważna, potrzebna? Tylko z nim mogłaś rozmawiać o wszystkim, domyślam się, że w jego obecności czułaś się „prawdziwą sobą”, otwartą i naturalną. Wyjątkową, taką, jaką jesteś. Odejście bliskiej osoby w naturalny sposób bardzo boli. To naturalne, że teraz jeszcze nie potrafisz pogodzić się z Jego odejściem, rana jest świeża. Wszystkie codzienne czynności, ciągle przypominają Ci o nieobecności osoby, która przez wiele, wiele lat towarzyszyła Ci w Twojej codzienności. Teraz doświadczanie nieobecności boli. Pozwól sobie na płacz. Nie walcz ze smutkiem. Pozwól sobie na żegnanie się z dziadkiem w swoim własnym tempie. Przyjmuje się, że okres żałoby trwa około roku. Rok wynika z naturalnego cyklu. Aby się pożegnać, wpierw potrzebujemy doświadczyć po kolei codziennych dni po to, by nauczyć się życia w nowej rzeczywistości. Bo to nowa rzeczywistość, prawda? Był, „wcześniej osobą, której było wszędzie pełno”, a teraz Go nigdzie nie ma…. W żałobie potrzebujemy doświadczyć na nowo każdej pory roku, by nauczyć się żyć na nowo, bez bliskiej nam osoby, każdego dnia, każdego święta. Wszystko od nowa….

Elisabeth Kubler-Ross psychiatria i psychoterapeutka podczas swojej pracy, towarzysząc chorym pacjentom w doświadczaniu ich żałoby zaobserwowała pewien wzór w etapach przeżywania żałoby. Uporządkowała w ten sposób wszystkie swoje obserwacje z wielu lat pracy i wyodrębniła pięć etapów żałoby:
1. Szok i zaprzeczenie,
2. Złość i gniew
3. Targowanie się z losem.
4. Głęboki smutek, depresja
5. Stopniowa akceptacja i pogodzenie się z doświadczeniem.

Oczywiście, przeżywanie żałoby to doświadczenie na wskroś intymne i indywidualne. Nie koniecznie każdy doświadcza wszystkich etapów w tej kolejności, ale zazwyczaj doświadcza każdego etapu. Piszę o tym, by dać Ci nadzieję, że w stosowym czasie ból prawdopodobnie minie. A wszystkie emocje, których obecnie doświadczasz, są w jakiś sposób nam wszystkim ludziom wspólne i wplecione są w nasze życie.
Piszesz, że „dwa miesiące po śmierci dziadka miałaś operację, okazało się, że miałaś nowotwór”. To również bolesne doświadczenie, nasycone lękiem, niepewnością. Przeżywanie żałoby, ciężka choroba to doświadczanie najgłębszych wymiarów człowieczeństwa. Doświadczanie wymiarów związanych z kruchością, śmiertelnością i przemijalnością naszego ludzkiego istnienia jest bolesne, ale jednocześnie potrafi być z czasem doświadczeniem wzbogacającym dotychczasowe życie nową jakością. Tego Ci gorąco życzę. Ale teraz proszę, zadbaj o siebie. Bądź dla siebie łagodna. Niektórym pomaga znalezienie osoby, z którą mogą dużo rozmawiać, wspominać bliską osobę, w ten sposób pielęgnując pamięć o niej. Niektórzy potrzebują wyciszenia i milczenia. Poszukaj, czego Ty w tym czasie potrzebujesz? Pozdrawiam ciepło.

[Gość qwexs333]

http://www.vismaya-maitreya.pl/kryzys_ducha_ostatnia_droga_czlowieka.html
Przeczytaj bardzo ważne..