Czy homoseksualizm można leczyć?

[Gość 1...l]

Czy homoseksualizm można leczyć?

[Jaabes]

Homoseksualizm nie jest chorobą, lecz zboczeniem. Odejściem od normalności, bo mamy się rozmnażać i zaludniać glob. A jak wygląda świat homo, jeśli w takim związku nie powstaje nowe życie ?

[Gość Datoja]

Choć zdania na temat skuteczności takich terapii są podzielone, w Polsce i na świecie działają ośrodki podejmujące się prób zmiany orientacji osób homoseksualnych.

Oficjalnie medycyna nie uznaje homoseksualizmu jako choroby, dlatego też nie oferuje ani nie wspiera metod konwersji osób homoseksualnych na heteroseksualizm. Zarówno na świecie jak i w Polsce tego typu terapią zajmują się ośrodki motywowane raczej pobudkami religijnymi czy też szerzej etyczno-moralnymi. Środowiska homoseksualne sprzeciwiają się takim działaniom i dążą nawet do zakazu tego typu praktyk.

Na podstawie wielu indywidualnych świadectw, ale także badań grupowych tożsamość homoseksualna i towarzyszące jej zachowania mogą się zmieniać podobnie jak można to zaobserwować u osób uzależnionych. W zmianie tego, co dziś powszechnie określa się mianem orientacji seksualnej, najważniejszą role pełni wola i psychika osoby zainteresowanej. Dlatego nie powinno dziwić, że w działaniach reorientacyjnych (dotyczących zmiany orientacji seksualnej) najbardziej aktywne są ośrodki powiązane ze wspólnotami religijnymi. Dzieje się tak dlatego, że postulują one powrót do życia opartego na wartościach etycznych. A przecież zmiana stylu życia zawsze ma swój początek w psychice człowieka.

Lubelską terapię przeszło już kilkuset homoseksualistów
W Polsce próby takie podejmuje katolicki Ośrodek „Odwaga” z Lublina związany z ruchem Światło-Życie. Prowadzi on terapię dla homoseksualistów, po której część z nich ma zmieniać orientację seksualną. Świadczyć o tym mają zamieszczone na stronie internetowej ośrodka świadectwa osób – byłych homoseksualistów, u których terapia przyniosła oczekiwany skutek i realizują się obecnie w związkach heteroseksualnych. Zainteresowanie jest ogromne, gdyż podano, że w ciągu siedmiu lat z terapii w Odwadze skorzystało 400 homoseksualistów. Z jednej strony terapia opiera się wierze, a z drugiej na możliwościach, które daje psychologia i psychoterapia. Jak wygląda terapia? Najpierw prowadzone są indywidualne rozmowy z terapeutami, później terapia grupowa. Wszystkie działania poparte są także modlitwą.

W USA leczą homoseksualiści
Podobną działalność prowadzi również działająca od 30 lat amerykańska organizacja regenerationMinistries (sieć grup wsparcia dla osób, które chcą zmienić swoją orientacją na heteroseksualną), której przedstawiciele gościli w ubiegłym roku (zdjętym już z anteny) programie „Warto Rozmawiać”. Ruch zrzesza tysiące byłych homoseksualistów – kobiet i mężczyzn, którzy z powodzeniem przeszli terapię i zmienili swoje życie.

– Głosimy nadzieję, że ci, którzy odczuwają pociąg seksualny do osób tej samej płci, nie muszą określać się jako homoseksualiści, bo mogą zmienić swoje życie – przekonywał Joshua Glaser z organizacji regenerationMinistries. – Ci, którzy do nas przychodzą, wcale nie są szczęśliwi ze swoją orientacją, są w konflikcie ze swoimi wierzeniami, chcą się zmienić.

Najlepszym dowodem na skuteczność terapii miał być również członek organizacji, Bob Ragan, który jak opowiadał w programie, przez 11 lat był gejem. W wieku 35 lat stwierdził, że to nie jest jednak to, czego oczekiwał od życia i trafił do ruchu odnowy regenerationMinistries. Tam poznał ludzi, którzy pomogli mu wyzwolić się z homoseksualnych skłonności.

- Minęło 20 lat odkąd się wyzwoliłem, ale to wymagało czasu i zrozumienia samego siebie – przekonywał w wywiadzie. – Dowiedziałem się skąd wzięły się u mnie te skłonności, że wcale nie narodziłem się homoseksualistą. Przez pierwsze 2-3 lata zmieniało się moje napięcie seksualne wobec mężczyzn, obecnie nie mam już go w ogóle. Narodziłem się na nowo. Kiedy przezwyciężyłem to, zacząłem pomagać ludziom, którzy mają podobny problem.

Kiedy leczenie jest skuteczne?
Zbigniew Lew-Starowicz, znany lekarz psychiatra i psychoterapeuta oraz ekspert z zakresu seksuologii, którego wypowiedź pojawiła się w programie uważa, że obecnie najbardziej uznaną przez naukowców jest biologiczna teoria pochodzenia homoseksualizmu jako wrodzonego uwarunkowania, natomiast inne przyczyny środowiskowe i rodzinne traktowane są jako nakładające się na nią.

Według prof. Lwa-Starowicza, najskuteczniej pomóc można osobom biseksualnym (czyli takim, które mogą wejść w relacje zarówno z przedstawicielami tej samej płci jak i przeciwnej), by jeden z tych biegunów pociągu seksualnego stał się większy. Są również tzw. pseudohomoseksualiści, którzy są przekonani o tym, że są homoseksualistami, a w rzeczywistości wcale nimi nie są. Przyczyną takiego stanu rzeczy mogą być np. zaburzone relacje z kobietami – lęk wobec kobiet wyniesiony ze środowiska rodzinnego lub brak poczucia własnej atrakcyjności w roli męskiej, brak identyfikacji z rolą męską, bo np. ojciec był antywzorem męskości. W tych przypadkach leczenie jest rzeczywiście bardzo skuteczne.

Jak widać, sprawa możliwości zmiany orientacji seksualnej nie jest jednoznaczna. Ośrodki, terapeuci, a także osoby, które ośmielają się ujawnić jako byli homoseksualiści, stają się ofiarami ataków ze strony aktywistów homoseksualnych. Chcieliby oni doprowadzić do sytuacji, w której terapia reorientacyjna zostanie zakazana. W ubiegłym roku terapie nastolatków o skłonnościach homoseksualnych zostały zakazane ustawowo w Kalifornii. Według gubernatora tego stanu, są one „szarlatanerią, która powinna zostać zepchnięta na śmietnik”. Wejście w życie tej ustawy zostało jednak wstrzymane przez sąd. Tymczasem każdy ma prawo do decydowania o sobie. Terapia jest przecież dobrowolna i jeżeli ktoś źle czuje się z własna orientacją seksualną, to może próbować ją zmienić. Co ciekawe, postulowany zakaz zmiany orientacji nie dotyczy transseksualistów. Ci, według środowisk homoseksualnych mają pełne prawo do zmiany płci."[/i]
Agnieszka Wojtuń