depresja? nerwica? syndrom opuszczonego gniazda?

[Gość Krzysztof 26 lat]

Witam serdecznie!

Pod koniec sierpnia moi rodzice spełnili swoje marzenia i spontanicznie podjęli decyzję i w tydzień wyprowadzili się do domku w górach. Mimo iż bardzo im kibicowałem, to w głębi duszy bardzo nie chciałem by jechali. Zostałem w mieszkaniu całkowicie sam. Problemy zaczęły się już we wrześniu, gdy straciłem apetyt i byłem bardzo zmęczony, zaczęły męczyć mnie natrętne myśli i bardzo duże poczucie lęku.
Doszło do tego, że po 2 miesiącach biegania po lekarzach "zablokowałem" się i na trzy dni przestałem jeść, spać a jedyne co mogłem robić to płakać i trząść się na ziemi spoconym.
Wtedy wezwałem do siebie pogotowie, które zawiozło mnie do szpitala gdzie pani psychiatra powiedziała że to lęk wolnopłynący i że prawdopodobnie mam nerwicę, depresję lub depresję maskowaną. Taką samą diagnozę wystawiła inna pani psychiatra do której zapisałem się prywatnie.
Oczywiście leczę się farmakologicznie a terapię zaczynam od marca. Jednak podczas terapii będziemy doszukiwać się przyczyn tego lęku który ciągle we mnie siedzi.
Stąd moje pytanie do Eksperta:
Czy taka nagła zmiana całego życia, mogła wywołać we mnie nerwicę lub depresję, oraz czy czasem nie jest to jakąś formą odcięcia pępowiny i syndromu opuszczonego gniazda?
Przy okazji: jak mogę sobie jeszcze pomóc, by tak nie cierpieć z tym przewlekłym, bolesnym lękiem?
Bardzo się męczę, a moje natrętne myśli wywoływane lękiem utrudniają mi normalne funkcjonowanie...

[NULICJA]

Nerwice moze wywolac nagla zmiana funkcjonowania - opuszczenie domu rodzinnego, rozstanie z partnerem... Nerwica to cos co dotyczy wiele osob, nie nalezy sie przejmowac i ciagle o tym myslec. Nie warto w weekendy odwiedzac rodzicow ? Depresja jest stanem zalamania emocjonalnego, czlowiek nie ma ochoty na nic, traci checi do zycia i moze sie zle czuc. Mysle ze znalezienie wlasnego zainteresowania rozwiaze problem, trzeba po prostu poukladac sobie zycie. Przeciez oczywistym jest ze nei bedzie sie mieszkalo cale zycie z rodzicami, psychiatra bedzie pomagal glownie lekami ktore "ucisza" nerwy. Jesli nie bedzie czasu na "przejmowanie sie" i ciagle myslenie o tym ze mieszka sie samemu to odnajdzie sie stan rownowagi. Wiadomo ze gwaltowne zmiany w zyciu moga wywolywac rozne zaburzenia psychiczne u ludzi, to nie koniec swiata ! Mozna zaczac takze uprawiac sport, u wielu podwyzsza to poziom endorfin dzieki czemu czlowiek bardziej cieszy sie z wlasnego zycia ! :D powodzenia :d

[mgr Kamila Krocz]

Podejrzewam, że już wcześniej miałeś predyspozycje w kierunku nerwicy/depresji, a wyprowadzka rodziców była takim katalizatorem, który wydobył Twoje problemy na wierzch. Na pewno nie jest to syndrom opuszczonego gniazda. Dobrze, że odciąłeś pępowinę. Na pewno ta zmiana w Twoim życiu nie jest bezpośrednią przyczyną Twoich chorób, ale bez wątpienia miała wpływ na Twój aktualny stan. Wszelkie zmiany w życiu niosą ze sobą pewne lęki, obawy, co u Ciebie się silnie zamanifestowało. Teraz powinieneś podjąć leczenie - leki i/lub terapia. Pozdrawiam i powodzenia w samodzielnym życiu!