Skocz do zawartości
Forum

Fobia szkolna fobia na studiach


Gość niechcemisiezyc

Rekomendowane odpowiedzi

Gość niechcemisiezyc

Znowu zaczęłam studia. Jest tydzień po a ja już wam więcej nieobecności niż obecnosci.. I już mam ochotę rzucićMiałam problemy w szkole - zrobiła mi się tam taka fobia szkolna, że przestałam całkiem chodzić i skonczyło sie na tym, że miałam indywidualne.. Teraz mam to na studiach. Pełen zestaw paranoja, że wszyscy mnie nienawidzą, bo mnie nie było, że ogólnie profesorzy będą mnie upokarzać, że wszyscy mnie oceniają. Do tego nie mogę jeść, bo mi niedobrze, nie mogę spać budze się kilka razy w nocy albo nad ranem, płacze, mam myśli samobójcze NON STOP , bo jak mysle o studiach, ż esię bede tak męczyc przez nastepne 5 lat to mysle sobie po co to ciągnąć? ale z drugiej strony jak mysle o rzuceniu to jest jeszcze gorzej, bo mam świadomość, że nic nie osiągnełam i nie osiągne, jestem zerem i skoncze jako bezdomna albo wczesniej się zabije i tyle.Nie widze wyjścia z sytuacji! Nie mam pojęcia czy jestem tak słaba, że nie mogę tego jakoś zdusić w sobie albo przestac się tak czuć czy może ja jestem po prostu taką okropną osobą? Nie wiem co mam ze sobą zrobić. Nie mam z kim gadać o tym. Nie wiem co zrobić z życiem. Mam wrażenie, że samobójstwo to po prostu jedyne wyjście, bo po co tak "żyć"? Nie będzie żadnego ratunku, żadnego zwrotu akcji, zycie to nie film i nikt mnie z mojego wlasnego bagna nie będzie wyciągał, więc zostane przez kolejne 5 lat sama, z własnym okropnym charakterem, z nieradzeniem sobie w dorosłym życiu z jedyną myślą, zeby to zakonczyć. Nie mam pojęcia co mam robić

Odnośnik do komentarza

Samobójstwo to nie jest wyjście z sytuacji. Prawdopodobnie masz silne lęki społeczne, dlatego odczuwasz lęk i unikasz studiów. Niewykluczone, że to nadal trwająca fobia szkolna. Uważam, że jeśli już od dawna masz tego typu problemy, powinnaś skonsultować się z psychologiem/psychoterapeutą i rozważyć uczestnictwo w psychoterapii. Pozdrawiam!

Odnośnik do komentarza
Gość niechcemisiezyc

Obawiam się, że psycholog nic mi nie da.. Jestem przyparta do muru. I własnie o to chodzi, przez to neinawidze już tych studiów. Nienawidze tam być, więc już wagaruje.. Tata mówi, że on tego nie przeżyje jak ja rzucę po raz kolejny, że dosłownie tego nie przeżyje.. że ja powinnam być inna, ta dobra, że on inaczej życie dla mnie widział.. Przez co czuję jeszcze większą presje i jak mam tam chodzić tylko dla niego to nienawidze wszystkiego jeszcze bardziej..Nienawidze siebie i całego życia. Skoro nie studia to co? No nie mam innej opcji. A na myśl o siedzieniu tam od 8 do 19 kiedy już od 8 chce mi się płakać i jedyne o czym myśle to samobójstwo to po prostu nie widze tego.. Nie wiem czy mam się zmusić, katować i przeżywać te wszystkie psychiczne i fizyczne objawy i mysli samobójcze czy rzucic.. No i tu jest własnie problem, bo nie moge rzucić i to mnie zabija. Wszystkiego sę boje, ale nikt tego nie rozumie. Samo pójscie na zajęcia jest dla mnie nie do przejścia! Boję się nawet wejśc do budynku. Teraz nie było mnie przez 3 dni! (czyli nie mam pewnie po co wracać tam..) to jak mysle, że mam pójśc, zobaczyć tych ludzi, którzy pewnie już mnie nienawidzą i oceniają to chce mi się wymiotować. Nie mam przyszłości i to jest to..

Odnośnik do komentarza

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×
×
  • Dodaj nową pozycję...