Czy mam zwrócić się o pomoc do psychologa?

[dziewczynaa92]

Witam,
pisze tutaj by się po prostu wyżalić.... może znajdę tutaj jakieś dobre rady za które z góry dziękuję. Teraz pokrótce postaram się przedstawić Wam moje "problemy". Mam nadzieje że nie odbierzecie tego jako użalanie się nad sobą:)
moim problemem jest ciągłe drapanie twarzy, gdy jestem zdenerwowana nie mogę nad tym zapanować, przez to moja twarz jest cała pokryta bliznami i ranami. Szukając pomocy w internecie natrafiłam na schorzenie o nazwie borderline, nie chce popadać w hipochondrię.... dlatego też piszę tutaj.
Mam dość takiego życia, od zawsze jestem depresyjna, bardzo ale to bardzo zamknięta w sobie i zakompleksiona. W liceum nie miałam prawie w ogóle znajomych, do dzisiaj mam problem z nawiązywaniem nowych znajomosci, moje przyjaznie jak i związki kończą się bardzo szybko- ja je zakańczam. gdy kogoś bliżej poznaje stwierdzam że nie zasługuję na kontakt z daną osobą, że zabieram jej czas i że powinna spotykać się z kimś moim zdaniem "lepszym". W gronie koleżanek zawsze czuje się nikim, zamiast włączyć się do rozmowy po proatu czekam aż się to spotkanie skonczy..
Może to dziwne i nie w ogóle nie pasujące do tego co przed chwila napisałam ale bardzo przywiązuję się do ludzi, mimo zerwanych przeze mnie znajomosci bardzo ale to bardzo cierpię. Gdy kogoś poznaję od razu boje się własnie tego rozstania które wiem że niebawem na pewno nastąpi.
Często mam takie dni że jestem na skraju płaczu co niestety przeszkadza w mojej pracy- ciągły kontakt z klienetm.
Kilka lat temu miałam pewne niemiłe zdarzenia co spowodowało że przez kilka miesięcy nie wychodziłam z domu. Nie chciałam tego powtórzyć dlatego znalazłam sobie pracę (od roku)- łączę ją ze studiami dziennymi.
Zauważyłam że w ten sposób zaczęłam się karać- żyję bez dnia na odpoczynek, jestem w ciągłym biegu... gdy jestem bardzo zmęczona i niewyspana czuję ulgę że zasłużyłam na to i każdego dnia dążę do tego by ten cel osiągnąć.
Po pracy czy zajęciach gdy mam zły humor pocieszam się jedzeniem a przede wszystkim słodyczami które następnie muszę zwrócić, nie jest to bulimia bo nie robie tego notorycznie, czasami kilka razy w ciągu dnia, miesiąca a czasami raz na pare miesięcy (tak od 3 lat). Boję się że niedługo słodycze mi nie wystarczą... Przez problemy z rodziną- ich złe nastawienie wobec mnie i zerwanie ze mna całkowitego kontaktu na długi czas zaczełam sięgac min po papierosy czasami po alkohol ale bardzo rzadko.
Czy psycholog jest w stanie mi pomóc? Chciałabym żeby chociaż połowa dni mojego życia była pozytywna, radosna. Chciałabym mieć jakiś cel, a nie żyć z dnia na dzień…

[Klaczka]

psycholog terapeuta lekarz wszystko jest dobrym rozwiazaniem byle bys sie nie poddala ...jak i w ktoryms z poprzednich postow jakie umiescilam powiem tak -pewnie polowa mnie tu skarci cale towarzystwo sceptykow wsadzilo by mnie na stos i podpalilo hehe ... od siebie polecam Ci bys wygooglowala Pana Adama Bytofa jest to zdaje sie najlepszy w polsce hipnoterapeuta -terapia hino analityczna to cos co bedzie wymagalo od Ciebie po rozpoczeciu dotrwania do konca przerywanie jej jest niemadre Pan Adam z pewnoscia przygotowal by Ci nagrania z ktorymi moglabys pracowac Sama w miedzy czasie pomagajace Ci odbudowac wartosc Siebie i zmiane nastawienia do Siebie otoczenia i tego co Cie spotyka ...autohipnoza wymaga wiele wkladu koncentracji moze byc na poczatku trudno ale warto bo to bedzie Twoja walka o Ciebie a o Siebie zawsze warto walczyc wiec wes Swoj los w Swoje rece i zmien go poczynajac od zmiany nastawienia do Siebie i otoczenia potem nawyki gdy osiagniesz spokoj ducha bedziesz mogla byc z Siebie dumna a jesli tego chcesz to to osiagniesz ;) uwierz w Siebie

[mgr Kamila Krocz]

dziewczynaa92, przez Internet nikt nie postawi diagnozy i nie stwierdzi, czy cierpisz na BPD (borderline), czy Twoje problemy mają inny, bardziej złożony charakter. Powinnaś udać się do lekarza psychiatry, który postawi rozpoznanie i zaproponuje odpowiednie leczenie (terapię i/lub leki). Pozdrawiam!

[dziewczynaa92]

dziękuję za odpowiedz! jednak postanowiłam że jakoś sama się z tym wszystkim uporam..