Spanie z rodzicem

[Gość MumGirl]

Mam ogromny problem. Nie potrafię spać sama, z mamą śpię od początku życia. Na początku tato miał pretensje, że mama woli ze mną spać niż z nim. Potem się pogodził z losem. 3 lata temu rodzice się rozwiedli. Te 3 lata bez przerwy śpię z mamą. Nie potrafię inaczej. Nie mogę spać z lampką bo nikt jej nie zgasi a mamy drogi prąd. Spanie ze zwierzęciem lub maskotką również nie działa. Tak jak myślenie o czymś miłym lub liczenie baranów. Sama po prostu nie zasnę. Pomóżcie!
PS. Nie oglądam horrorów ani thrillerów. Tylko komedie romantyczne...

[ka-wa]

Nie będę się rozwodzić na tym ,że dzieci powinny spać od małego w swoim łóżku,bo sama widzisz jaki jest efekt,
zacznij od spania w jednym pokoju, ale w osobnym łóżku,
co do lampeczki ,to są takie wkładane bezpośrednio do gniazdka ,dające minimalne światło.

[Gość unna]

Przyzwyczaiłaś się, to się teraz odzwyczaj. Zacznij spać sama.
Początki będą trudne, ale dasz radę, po paru nocach będzie lepiej.
Zmień zwyczaje, bo dorosła dziewczyna śpiąca z mamusią, wygląda dość śmiesznie. A co będzie, jak gdzieś wyjedziesz?
Mamusię weźmiesz z sobą na taki wyjazd?

[Gość tttt]

Może już czas zacząć spać z kolegą?

[Gość chou1]

Ile masz lat? Ja też dosyć długo spałam z mamą. W końcu sama dojrzałam do tego, że już wystarczy, bo to wspólne spanie zaczęło mnie denerwować :) Chrapanie, zabieranie mi kołdry, zajmowanie większej części łóżka w końcu stało się nie do zniesienia. Jeszcze pies się dokładał, więc w sumie spaliśmy w 3 osoby.
Nie wiem co Ci poradzić. Możesz po prostu zacząć chodzić do siebie spać. Na początku pewnie będziesz mieć problemy z zaśnięciem, ale powinnaś w końcu paść ze zmęczenia.
Możesz poszukać plusy spania samej, a minusy spania z mamą. Np. u siebie masz całe łóżko dla siebie, ciszę itp.

[Gość pulko]

proponuję zaopatrzyć się w kota-takiego żywego-i z nim spać

[mgr Kamila Krocz]

MumGirl, ile masz lat? Podejrzewam, że jesteś już sporą dziewczyną. ;) Powiem kolokwialnie - spać z rodzicem w takim wieku to obciach. Zdaję sobie sprawę, że najłatwiej powiedzieć - zacznij spać sama. Trudniej wykonać, skoro dotychczas spałaś tylko z mamą. Mnie bardziej zastanawia, dlaczego przez cały czas spałaś z matką? Czy chodzi tutaj tylko o przyzwyczajenie? Czy może u podstaw wszystkiego leżą jakieś ukryte, może nawet do końca nieuświadomione lęki? Jeśli to kwestia nawyku, raczej łatwo będzie to zmienić poprzez systematyczne odzwyczajanie się od wspólnego spania z mamą. Jeśli jednak w grę wchodzą pewne lęki, wówczas może być trudniej z nauką samodzielnego spania i warto wówczas skonsultować się z psychologiem. Pozdrawiam!

[laurette]

Obciach obciachem... jak sie czlowiek do czegoś przyzwyczai to potem koszmarnie cieżko jest sie odzwyczaić. To takie gadanie sproboj to i tamto...ciezko ot tak sie,ze tak powiem nawrocic.
Faktem jednak jest , że nie mozesz wiecznie spać z mamą. Przyjdzie taki moment,ze bedziesz zmuszona sama zasnąc i co wtedy?
Po prostu proboj powolutku to zmienic,niech mama bedzie przy tobie az zaśniesz i potem wyjdzie z pokoju. Albo spijscie na razie w jednym pomieszczeniu ale w osobnych lozkach.