Skocz do zawartości
Forum

wypadłam z rynku pracy


Gość _głupiadruga

Rekomendowane odpowiedzi

Gość _głupiadruga

mam 40lat, pracowałam i w biurze (koszmar, mobbing, krótkie umowy i fochy pracodawców) i z dziećmi. Mam na szczęście drugi zawód, niestety większość pracy nieudokumentowana. Przez lata opiekowałam się dziećmi siostry, za darmo. Wszystko podporządkowałam tej opiece, w końcu powiedziałam dość-siostra ma drugie dziecko a ja dziurę w CV. Nie było tak, że nic nie robiłam, bo już na studiach pracowałam, próbowałam zostać na uczelni (mimo publikacji bezskutecznie). Ale nie wszystko można wpisać w CV a nawet prace, które miałam wywołują kręcenie nosem rekrutujących "że co tak krótko"
Prace wywaliłam z CV, pracy szukam, ale już nie jako biurokrata.
Wiem, czego szukam. Ale jest trudno mimo, bo po prostu nie mam wiary w ludzi, w rynek pracy. W siebie chyba też nie.

Odnośnik do komentarza
Gość _głupiadruga

dziekuje za odpowiedz.
W urzedzie pracy oprocz tego, ze mnie wyrejestrowali wiedza o rynku pracy mniej niz ja. Wyrejestrowali mnie, bo nie wiedzialam, ze trzeba sie stawic na wizyte a nie tylko dostarczyc rozliczone skierowania (ktore sama sobie zalatwilam na staz).O ironio, jedna z tych pfert nadal sie pojawia a druga od poczatku wygladala na ustawiona.
Urzad pracy to ostatnie miejsce, gdzie mozna uzyskac jakakolwiek sensowna pomoc. Chyba, ze sie umie dostac staz. Tam siedzi stado biurew a kolejne urzedasy w liczbie kilkunastu z kierownikiem sa w wydzialach, ktore rozpatruja odwolania wyrejestrowanych bezrobotnych. Jeden bezrobotny daje zarobic ok.5urzedasom i kierowcy, ktory wozi papiery miedzy 3budynkami w miescie.

Odnośnik do komentarza
Gość _głupiadruga

moja matka dzisiaj do mnie powiedziała "wyczesz te włosy, bo wyglądasz jakbyś ze śmietnika wyszła" (to powiedzenie pokazuje jej stosunek do mnie. Nawet moje porażki były latami powodem do krytyki, bo mi wszystko musi się udać a jak nie to trzeba mnie zrównać z ziemią, skarcić, bo nie osiągnęłam celu. Najgorsze, że poświęciłam czas na bezowocną naukę taką jak chcieli rodzice i nic z tego nie mam, tylko zmarnowane lata).
Steruje mną od lat, naciska, wymusza, mam pomagać nadal siostrze, która nawet nie zaplanuje ze mną tej pomocy, tylko ja do ostatniej chwili nie wiem, na którą przywiezc jej w słoiku jedzenie (szansa, że zostałabym skarcona przez nią jadać w ciemno a wcześniej pocałowała klamkę istnieje).
Moja matka była leczona lekami, które lekarze przepisywali mimo wycofania ich z obiegu. Jej rodzice traktowali ją gorzej niż wroga: wyrzucili z mieszkania, które załatwila. Żeby wymeldować ją z tego mieszkania nasyłali policję do przedszkola, gdy byłam dzieckiem. Nie byłam wtedy z mamą zameldowana w mieszkaniu ojca, bo ojciec nie chciał nas zameldować. Dyrektorka tego przedszkola zamykała mnie często w swoim gabinecie.
Potem ojciec wyrzucił mamę z mieszkania (wróciła pewnego razu z siostrą z wyjazdu, zamki były zmienione i nikogo nie było w mieszkaniu). W sądzie chciał matce nas odebrać a w szkole, gdy był jakiś problem szedł i robił awanturę nauczycielom -zawsze udowadniał nauczycielkom, ze są "głupie". U nauczycielek mieliśmy zawsze przez to tyły. W moim przypadku fakt, że chodziłam tez do szkoły muzycznej skutkował tym, że nauczycielka rozgłosiła po klasie, że ja się uważam za lepszą. Choć w klasie tylko ja i 2 wzorowe jedynaczki chodziły do szkoły muzycznej.
Choroby obojga rodziców spadły tylko na mnie (ojciec był wiele starszy od matki). Trwało to latami, więc na rynku pracy wyglądam na obiboka.
Babcia ze strony matki całe życie była biurwa na państwowym, która nikomu nie zagrażała-moja matka rzuca się ze skrajności w skrajność i raz mnie wyzywa, że "biurwą chciałaś być" a raz pcha do szukania pracy w sitwach żyjących na państwowym wikcie.
Starsza kobieta, która ma więcej energii niż świadomości dyryguje moim życiem a ja nie chcąc być uznana przez nią za chama pozwalam na to. Jak niewolnik. Zrobiłam błąd, że się liczyłam z jej zdaniem, bo było mi jej żal i wymagała opieki.

Odnośnik do komentarza
Gość _głupiadruga

znów idę bawić dziecko siostrze, która niezadowolonym tonem się ze mną umawia. Bilet miesięczny mam na parę dni tylko, nie mam już pieniędzy na następny. To bawienia potem nie będzie.
Moja matka wczoraj znów była dla mnie podła a ja nie umiem się sprzeciwić, bo jestem na ich łasce.

Odnośnik do komentarza

Czas najwyższy wyrwać się z tego chorego układu.
Zbierz siły i poszukaj pracy, dasz radę, o ile będziesz wierzyła w to.
Ja gdy byłam w dołku powtarzałam sobie, że całe życie sobie radziłam, poradzę sobie i teraz. Podziałało. Poradziłam sobie.
Ty też jesteś w dołku i powinnaś sobie powtarzać, że poradzisz sobie, że dasz radę. Takie nastawienie bardzo pomaga.

Odnośnik do komentarza

To faktycznie jakiś chory układ. Pomyśl tylko Twoja siostra realizuje się zawodowo, zarabia pieniądze, wychodzi do ludzi, nawiązuje kontakty a Ty niańczysz jej dzieci i to do tego za darmo. Jej to pasuje bo nie musi opiekunki na etat zatrudniać.
Weź się w garść, zadbaj o siebie, podejmij pracę nawet jakąkolwiek aby wyrwać się do ludzi i uwolnić z tego chorego układu. Zaczep się gdzieś, poznasz nowych ludzi jak znajdziesz lepsze zajęcie zawsze mozesz zmienić pracę, ale nie dawaj się tak wykorzystywać. Wychowasz siostrze dzieci a sama obudzisz się jak już nie będą Cię potrzebować. Będziesz wówczas samotna, bez żadnej stabilnej pracy. Nie rozumiem po ci dalej w to brniesz. I wiecej optymizmu i wiary w siebie bo Twoje nastawienie jest bardzo pesymistyczne. Pracodawcy nie są tacy źli z każdym można się dogadać. Trzeba tylko chcieć.

Odnośnik do komentarza
Gość _głupiadruga

dziękuję Pani Psycholog za wpis, Wam też.
Działam cały czas. Wyrabiam książeczkę sanitarno-epid., wiadomo trzeba pojechać do sanepidu 3x.
Moja mama rano "jedziesz tam to łajno zawiezc?", a potem gdy byłam w toalecie coś mówi. Okazuje się, że krzyczała z drugiego końca mieszkania "co tak tym g..śmierdzi?"
Przepraszam za te zwierzenia, ale tak właśnie często wygląda mamy kontakt ze mną. Wulgaryzowanie rzeczywistości, używanie słów, zamiast których można by było użyć innych i poruszanie tematów, których można nie poruszyć, bo nie ma potrzeby. Przecież w łazience się nie po to jest, żeby rozmawiać z kimś a często leci woda i nawet nie wiem, co mama do mnie mówi.
Mama po życiu pełnym gehenny, zażywania leków z amfetaminą przepisywanych przez lekarzy nawet już po tym, jak je wycofano z obrotu tak się komunikuje ze mną. Zresztą zwykle tak było.
Muszę biec do spraw.

Odnośnik do komentarza
Gość _głupiadruga

dziękuję też za słowa "Pracodawcy nie są tacy źli z każdym można się dogadać. Trzeba tylko chcieć".
Ja znów sobie nie poradziłam: w jednym miejscu mi powiedziano na wstępie wchodząc mi w słowo, że nie są instytucją charytatywną (tam akurat miałam kwalifikacje formalne, jestem gotowa do dalszego uzupełniania, ale nie wszystko na raz, bo właśnie uzupełniam). W drugim było podobnie, tyle, że bez tego komentarza.
Muszę w więcej miejsc próbwać.
Rany, ja już byłam tak traktowana w kilku pracach, jak w tych rozmowach. Instynktownie od tego teraz uciekłam. Czy to tak trudno minimum szacunku pokazać człowiekowi, który chce u kogoś pracować? To były miejsca, gdzie szef ma w miarę mocną pozycję.
Ja po kontakcie z takimi ludzmi długo dochodziłam do siebie.I teraz przynajmniej tam, gdzie teraz tylko na mnie fukali i nie dali chwili na przeliczenie oferowanej pensji z brutto na netto czuję, że powinnam była zawalczyć.
W dodatku żal mi mamy, bo ona to też przeżywa a ja mam koszmary co noc...
Wiem, że teraz normalna rozmowa z pracodawcą na wstępie to już luksus, ale przy kwotach rzędu najniższej krajowej chwila na obliczenie w brutto-netto chyba nie jest jakimś straszną moją fanaberią ...

Odnośnik do komentarza

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
×
×
  • Dodaj nową pozycję...