Brak umiejętności nawiązywania przyjaźni....

[Gość David1234]

Cześć

Mam dość poważne problemy osobiste, które bardzo przeszkadzają w życiu.

Mam 22 lata. Studiuję, pracuję, działam w organizacji studenckiej, uczę się języków obcych a w wakacje prowadzę działalność gospodarczą. Mam swój samochód i mieszkanie, które dostałem od rodziców. Wolny czas przeznaczam na czytanie książek o tematyce sportowej i na siłowni. Niby wszystko ładnie i pięknie ale mam spory problem i obawiam się, że może on mocno pogorszyć moje życie.
Otóż jestem bardzo nieśmiały i mam zaniżoną samoocenę. Te dwie rzeczy powodują, że jestem strasznie samotny. Niby mam znajomych ze studiów i w organizacji ale są to tylko powierzchowne znajomości. Z nikim nie mam wspólnego tematu, nie wiem jak rozmawiać z ludźmi. Rozmowa ze mną trwa niecałą minutę i na tym koniec, bo nie wiem jak dalej ciągnąć rozmowę. Przez to nigdy nie potrafiłem nawiązywać trwałych przyjaźni i bardzo mi z tym źle.
Kolejny problem to sprawy sercowe.....wiem wiem; wszyscy napiszą, że mam dopiero 22 lata, wszystko przede mną i na kobietę przyjdzie czas.
Od najmłodszych lat żyję w przekonaniu, że żadna dziewczyna mnie nie zechce i będę musiał żyć samotnie. Nie mam nic do zaoferowania kobiecie, bo jestem nudny i mało interesujący. Nie potrafię sobą zainteresować drugiego człowieka. Cały czas mi smutno. Nie chcę, żeby to przerodziło się w depresję. Jeżeli do 25 roku życia nic się nie zmieni pod tym względem, to będę musiał udać się na psychoterapię, a jeśli do 30-tki też nic się nie zmieni, to skończę ze sobą, bo ile można, żyć samotnie bez nikogo. To byłoby straszne. Nie wyobrażam siebie bez kobiety w wieku 30 lat. Co to byłoby za życie? Nie mam prawa narzekać na swoją sytuację finansową, bo mogę sobie pozwolić na stosunkowo drogie rzeczy ale wszystko przestało mnie cieszyć. Z niczego tak naprawdę już nie potrafię się cieszyć. Nawet jak wracam do rodziców na święta, to przestaję się cieszyć, bo mam wrażenie, że nie ma po co żyć, skoro będzie się samotnym. Bez sensu to wszystko.
Rozważam konsultację z psychologiem, bo ze mną jest naprawdę coś nie tak. W mojej rodzinie nikt nie ma takich problemów oprócz mnie. Czuję się czarną owcą w rodzinie.

Proszę o pomoc.

[elwira94]

"Od najmłodszych lat żyję w przekonaniu, że żadna dziewczyna mnie nie zechce i będę musiał żyć samotnie"
Może właśnie tu jest problem ?. Od małego forsowałeś sobie osobowość , musisz zdjąć blokade . Wiem jak to jest posiadać blokade emocjonalną . Mam podobnie ale pod innym podłożem ale rozumiem Cię .

[elwira94]

Potrzebuje opini...
https://forum.abczdrowie.pl/forum-psychologia/1436892,martwie-sie-ze-moj-facet-ma-charakter-depresyjny

[Gość David1234]

W tej chwili też tak myślę, bo jak już napisałem: nie mam nic do zaoferowania, jestem nudny i nie potrafię sobą zainteresować innych osób :-(

[elwira94]

Myślę , że każdy ma coś do zaoferowania i mylisz się , każdy ma coś cennego w sobie tylko , że Ty sobie to już wmówiłeś że tak nie jest i tyle. Nie bój się otwierać przy innych , nie martw się na zapas , stać Cię to jeździj zwiedzaj , łap kontakt z ludźmi , wypłacz , śmiej .

[Gość Jaaaa znów]

Trochę jakbym czytała o samej sobie :(. A w każdym razie o samej sobie kiedyś :(.
Jeśli czytasz książki o tematyce sportowej, to wejdź na forum sportowe. Tam na pewno kogoś zainteresują Twoje poglądy, opinie itp.
Może zrobią zlot miłośników takich czy innych sportów?
I nie czekaj do 25-ki z pójściem do psychologa czy psychiatry. Co Ci szkodzi iść teraz? Zapytaj też o możliwość terapii grupowej. Tam są ludzie z podobnymi problemami- depresje, nerwice, nieśmiałość itp.
Co szkodzi spróbować? :)

[Gość David1234]

"Nie bój się otwierać przy innych , nie martw się na zapas , stać Cię to jeździj zwiedzaj , łap kontakt z ludźmi , wypłacz , śmiej ."

Podczas integracji organizacji (były dwie), moje rozmowy wyglądały powierzchownie. Wymiana paru zdań i rozmowa się kończy, bo nie wiem jak ją dalej pociągnąć. Nawet jak trochę wypiłem alkoholu, to się nic nie zmieniło :-( Co do wyjazdów, to nie mam z tym problemu. Jeżdżę sam w różne miejsca. Powoli przestaje mnie to cieszyć. Jestem ciapą, bo nigdy nie zdam się na odwagę, by zagadać do kobiety :-(

Czy mógłby się wypowiedzieć też ktoś z ekspertów?
Byłbym wdzięczny

[Gość martyna1818]

hej,
jestem troszkę starsza (parę lat), ale myślę, że nie aż tyle, żeby nie być na bieżąco w temacie.
Myślę, że fakt, że niewiele mówisz nie przeszkadza w nawiązywaniu przyjaźni. Myślę, że ludzie potrzebują się wygadać, chyba trudniej znaleźć kogoś do słuchania. Nie musisz czuć napięcia, że to ty masz prowadzić rozmowę. Może po prostu prosty trik: "powiedz mi coś o sobie", albo..."tyle się dziś natłumaczyłem klientowi, dzisiaj ty mów, jak posłucham". Potem jakoś pójdzie. Nie musicie tez gadać jak najęci. Jak przeczytałam Twój opis, absolutnie nie narysował mi się obraz człowieka nudnego, szybciej- znudzonego, ale znudzonego problemem/ami.
To tez nie jest tak, ze przyjaciół jak się zdobędzie ma się je raz na zawsze. Trzeba o nie dbać. W pewnym okresie życia można więcej czasu spędzać ze znajomymi, mieć przyjaciół, a czasami problemy spowodują, że człowiek się odcina od ludzi, albo zaczyna myśleć o sobie inaczej, zachowywać się inaczej i ludzie też zaczynają go inaczej traktować.
Jak się czujesz jak np. umówisz się z kimś? Czy fajnie spędzasz ten czas? jest to dla ciebie relaksujące?

[Gość chou1]

jestem nudny i mało interesujący.
Dlaczego tak uważasz??? Studiujesz, pracujesz, działasz w organizacji, znasz języki obce, czytasz książki i na prawdę nie masz o czym rozmawiać? A o tym co robisz, czym się interesujesz? To nie są przecież nudne tematy. :)

[Gość David1234]

''Jak się czujesz jak np. umówisz się z kimś? Czy fajnie spędzasz ten czas? jest to dla ciebie relaksujące?''

No cóż. Ostatnio umówiłem się z 4 osobami do pubu na mecz. Jednak z nimi utrzymuję kontakty powierzchowne, bo praktycznie nie mamy wspólnych tematów. Czas ten spędziłem tak, jak spędziłem....czyli nijak. Parę słów wymieniłem a przez resztę pobytu gapiłem się w ekran. Nie umiem spędzać fajnie czasu. Wszystko jest dla mnie obojętne :-(
Wszystko, co wcześniej sprawiało mi radość, teraz już mi nie sprawia. Czuję, że marnuję sobie życie na własne życzenie :-( Czuję pustkę w sobie, bezsensowność wszystkiego :-(