Strach przed pracą

[Gość Logner]

Witam
Od pewnego czasu mam duży problem, a mianowicie strach przed podjęciem pracy, 2 razy byłem już zatrudniony na krótkie okresy czasu -> w 2 pracy zostałem zwolniony z własnej winy, niedopatrzenia. Teraz gdy mam wysłać gdziekolwiek CV -- mam 23 lata -- przez chwilę przez myśl przechodzi, że byłoby fajnie w danej pracy ale za chwilę do "rozsądku" dochodzi ten drugi głos, że co jeżeli sobie nie poradzę, jeżeli zawiodę pracodawcę itd i "wyślę to CV jutro" po czym jutro przeradza się w kolejne dni itd . Mam też "pewne obawy", że pracodawca gdy zobaczy moje CV i wiek i brak doświadczenia zawodowego to pomyśli sobie, że do niczego się nie nadaje. Wiem, że to wszystko siedzi w głowie i to jest największym problemem i dopóki nie zacznę jakiejś pracy to nie przekonam się czy w danym zawodzie jestem "dobry" pomimo braku doświadczenia zawodowego. Nie leczę się na depresję, nerwicę itd itd dzieciństwo też miałem dobre za co mogę "całować" rodziców po rękach. Czasami mam wrażenie , że jestem nieudacznikiem i osobą , która do niczego się nie nadaje -> szczególnie gdy spojrzę na rówieśników , którzy mają jakieś swoje firmy , "drugie połówki" , rodziny.... --> ot taka osoba , która nikomu nie jest potrzebna i pewnie nigdy nie będzie.
Pisałem na kilku forach psychologicznych i doszedłem do wniosku, że moim głównym problemem jest niskie poczucie własnej wartości-> czy są jakieś sprawdzone sposoby na zwiększenie tego poczucia samemu? --> co rodzi fobie typu "strach przed praca" , a do tego wszystkiego dochodzi jeszcze ogromna tęsknota za byłą dziewczyną --> mija już ponad rok, a ja nadal nie potrafię zapomnieć. Może dlatego, że nie dowiedziałem się dlaczego mnie zostawia bo dostałem tylko sms-a , że to koniec i tyle pomimo zapewnień o wspaniałym związku , miłości , wspólnych planach itd .

[Symorfine]

Masz bardzo niską samoocenę, pownieneś być pewny siebie i pełny wigoru. Zamiast martwić się pracą i tym CV pomyśl o pozytywach, jakie mogą wyniknąć z pracy którą podejmiesz. Nie musi być tak źle jak Ci się wydaje. Sądzę, że taka samoocena, jest z powodu dziewczyny, która Cię zostawiła. Pewnie pomyślałeś, że Cię nie chciała, że się do niczego nie nadajesz, właśnie takim myśleniem nie dojdziesz wysoko, ona może chciała takiego faceta, który będzie w stanie ją obronić, być przy niej w każdej chwili i wspierać ją, a Ty nie mogłeś jej tego dać, bo tego Ci brakowało. Nie umiałeś jej wesprzeć, bo sam jesteś zagubiony. Nie chcę się tu bawić w psycholożkę ale, myślę, że czas to zmienić, czas wstać z łóżka z uśmiechem i powiedzieć ,,jaki mamy dziś piękny dzień" zostawić wszystkie zmartwienia na bok, nie przejmować się tym co pomyślą inni. To Twoje życie, jeśli będziesz chciał coś zrobić to zrobisz to, nie patrząc na komentarze innych. Dasz CV i być może Cię przyjmą, lub nie, trudno, żyjesz dalej. Może być też tak, że Cię przyjmą, ale musisz wiedzieć czego chcesz. Co chcesz osiągnąć.
Wspomniałeś coś o zwalczeniu niskiej samooceny, mam tu dla Cb link, który może Ci pomóc, ale musisz uważnie wszystko przeczytać i pomyśleć nad dalszym ciągiem swojego życia :)

http://dawidkotrys.pl/niska-samoocena-walcz-z-tym/

Mam nadzieję, że sobie poradzisz, trzymam kciuki :)

[Gość Marttita89]

Moim zdaniem rozpad związku spowodował u Ciebie - zaniżenie samooceny, oraz wprowadza Cię w lęki związane z pracą ( że sobie nie poradzisz itd. ).

Najpierw powinieneś uporządkować swoje życie osobiste - przedewszystkim raz na zawsze zamknąć rozdział z nieudanym związkiem - bo jak widzisz owa dziewczyna nie jest warta, aby dalej przeżywać tak niedojrzałe zakończenie związku.

W następnej kolejności popracować nad zawyżeniem samooceny - domowe metody : samodowartościowanie się, poprzez realne spojrzenie na siebie, na drobne sukcesy które udaje Ci się osiągnąć, cieszenie się z nawet najmniejszego osiągnięcia.

A w ostatniej kolejności znalezienie pracy - gdy rozwiążesz powyższe problemy, lęk Twój minie.

[Gość Logner]

Dokładnie jest tak jak napisała Marttita89. Przed i w trakcie związku byłem całkiem inną osobą , która miała jakieś plany --> np. wyjazd do Norwegii --> i marzenia , która czuła , że tak naprawdę może wszystko. Po rozpadzie związku nagle wszystko się skończyło spadłem na takie "psychiczne dno" , z którego powoli wychodzę ale jest ciężko. Na pewno inaczej zareagowałbym gdyby była dziewczyna spotkała się ze mną i powiedziała mi , że to koniec , a nie pisała sms , że nic z tego nie będzie --> często myślę o tym dlaczego postąpiła tak , a nie inaczej , a gdy o tym myślę wracają wspomnienia , obietnice , wspólne plany itd. Być może moim błędem była zbytnia ufność i wiara w ludzi. Często poświęcałem się dla innych kosztem siebie i teraz wiem , że to było błędem , którego drugi raz na pewno nie popełnię --> być może samo takie myślenie jest błędem ale jak na razie czuję , że będę mieć problem żeby zaufać drugiej osobie. Z drugiej strony obawiam się też tego , że tak naprawdę w życiu zostanę sam , bo po co komuś drugiemu osoba taka jak ja. Na zakończenie :D dziękuję za porady , które na pewno spróbuję wykorzystać żeby zmienić coś w swoim życiu , a przede wszystkim żeby zrobić coś dla siebie.

[Gość Marttita89]

Cieszę się, że trafnie udało mi się ocenić źródło Twoich problemów. Masz rację z tym, że gdyby Twoja partnka zakończyła związek podczas osobistego kontaktu z Tobą - to szybciej przełknął byś tę goszką prawdę, niż żyjąc w niepewność.

Czas leczy rany - a jeśli dobrze wygospodarujesz sobie swój wolny czas, łatwiej będzie Ci leczyć swoje złamane serce. Kontakt z ludźmi przyspieszył by regenerację, a przedewszystkim dzięki spotkanią z ludźmi nauczyłbyś się na nowo ufać - wiadomo, że nie w 100% ale napewno bardziej niż na obecną chwilę.

Wiele pracy czeka Cię, aby Twoje życie stało się takie, jakie było przed zawodem miłosnym - ale jeśli uzbroić się w cierpliwość i samozaparcie, uzyskasz upragniony cel - jakim będzie odzyskanie normalności z przed nieudanego związku.

Pozdrawiam.