Czy to osobowość narcystyczna?

[Gość r.a.s123]

Mam w dalszej rodzinie takiego trochę dziwnego chłopaka. Teraz to już 25-letni facet, ale od dziecka jest skrzywiony. Jako dzieciak i nastolatek często gnębił zwierzęta. Jego rodzice wiedzieli o tym, rozmawiali z nim, tłumaczyli, nawet byli u psychologa, ale pomogło to na trochę. W końcu odpuścili, uznali, że pewnie wyrośnie z tego. No i z tego, co wiem, to teraz raczej nie praktykuje czegoś takiego, nie ma żadnego zwierzęcia w domu, innych, obcych zwierząt też nie gnębi. Ale jest dziwny. Często jest porywczy, potrafi się na kogoś rzucić z pięściami, i to z byle powodu. Jest też mało delikatny: potrafi powiedzieć komuś prosto w oczy różne przykre rzeczy. I to robi bez skrupułów, nie liczy się za bardzo z tym, ze sprawi komuś przykrość, raczej przeciwnie. Natomiast jak jemu ktoś powie prawdę ostro i prosto w oczy, to obraża się na cały świat jak małe dziecko. Czyli: on może ranić słowami ludzi, ale on jest absolutnie nietykalny. Często też wykorzystuje innych do swoich celów; potrafi oczarować, omamić, ktoś mu ufa, coś załatwia, a on potem w ,,podziękowaniu’’ olewa taką osobę, obraża, zachowuje się tak, jakby nie znał tej osoby, po prostu: potrafi kopnąć w dupę – jemu się udało osiągnąć to, co chciał, tak więc już reszta się nie liczy. To nie są tylko moje obserwacje; inni w rodzinie też widzą, że chłopak jest dziwny.
W zasadzie nie ma żadnych bliskich znajomych. Dziewczyna, z którą się spotykał swego czasu, sama powiedziała, że z nim nikt dłużej nie wytrzyma, bo się wytrzymać nie da. To akurat ona sama mówiła, że wiecznie kłótnie, krzyki, pretensje, on o wszystkim chciał decydować, mówił jej, co ma robić, a co nie, kilka razy uderzył w twarz. Wiem, że ona tego nie wymyśliła. Zresztą, on sam powiedział wprost, że ona nie była jego warta, a jego stać na lepsze od niej (to też akurat jego kolejne charakterystyczna cecha: uważa się za najlepszego, i to w dosłownym tego słowa znaczeniu; jego zdaniem wszystko robi super, najlepiej, do każdej pracy się nadaje, bo w każdej sobie poradzi itp.)
Teraz z nikim się nie spotyka, ale to chyba akurat lepiej.
Nie wiem, czy to ma jakieś znaczenie, czy nie, ale chłopak jest wręcz zafascynowany seryjnymi mordercami; ma książki poświęcone tej tematyce, czyta artykuł związane z tym tematem itp.

I tak myślę, analizuję jego zachowanie od dłuższego czasu, tak się złożyło, że mamy dość częsty kontakt, więc mogę go obserwować dokładnie. Zastanawia mnie, czy to przypadkiem nie jest osobowość narcystyczna? Może się mylę, ale jak szukam w internecie informacji na ten temat, to raczej to, co on robi, jak robi, jak się zachowuje, co mówi, idealnie pasuje do takiej osobowości.

[mgr Kamila Krocz]

r.a.s123, niestety przez Internet nie da się postawić diagnozy i stwierdzić, co dolega chłopakowi, o którym piszesz. Możliwe, że jest to osobowość narcystyczna, chociaż niewykluczone, że to też np. osobowość dyssocjalna. Diagnozę mógłby postawić jedynie specjalista podczas bezpośredniej wizyty. Pozdrawiam!

[Gość r.a.s123]

Wiem, że postawienie jakiejkolwiek diagnozy przez internet jest nierealne, ale mam też świadomość, że nie ma szans, aby ten chłopak porozmawiał z jakimś specjalistą o tym wszystkim. On nic złego/dziwnego w swoim postępowaniu nie widzi
A szkoda, bo może to by cokolwiek zmieniło - chociaż to chyba mało prawdopodobne w przypadku takich ludzi.

[Gość unna]

Dla mnie to nie tylko narcyz, ale i socjopata.

[Gość r.a.s123]

No właśnie, jest z nim zdecydowanie coś nie tak. I wiem, że nie tylko ja mam takie spostrzeżenia. Na pierwszy rzut sprawia dobre wrażenie, ale przy bliższm poznaniu ludzie widzą,jaki jest i do czego jest zdolny