Uczucie utraty godności i upokorzenia

[Gość garry]

Witam..Czuję, że straciłem godność i czuję się upokorzony. 3 lata temu chodziłem do szkoły, w której doznałem mobbingu. Czułem się lekceważony i wyśmiewany przez kilku chłopaków. Dziewczyny mnie traktowały jako sympatycznego ciamajdę. A to jednak nie jest do końca prawa, gdyż potrafię być impulsywny, zabawny i pełen pasji ( założyłem zespół muzyczny ). Jednak przeszłość się za mną ciągnie. Mam w sobie dużo energii, poczucia humoru, pewnego rodzaju ironii i sarkazmu nieobrażającego innych. Jednak jak myślę o tym strasznie mnie to boli. Przez to mam wieczne problemy z odnalezieniem się w grupie, gdyż nie wiem jaka jest 'jakby moja funkcja społeczna'. Podobam się dziewczynom, dużo czytam, jednakże jak zawsze coś mi idzie dobrze, albo się śmieję, czy robię z kumplem jakieś jajca, czuję jakbym tego nie powinienem robić, bo taki nie potrafiłem być w szkole.Teraz, że niby potrafię się postawić, pogadać, a kiedyś kompletne zero. I to się ciągnie za mną. Dalej na swój sposób czuję blokadę w niewyjaśniony sposób. Mam wrażenie, że od okresu dojrzewania ( od 13, 14 roku życia ) doskwiera mi na swój sposób nerwica, która nie wykształciła u mnie mechanizmów radzenia sobie ze stresowymi sytuacjami typu obrażania. No i kompletny brak dystansu. Miałem często w sobie gniew, którego jednak nie potrafiłem ukierunkować na zewnątrz - czyli odpyskować, czy nawet uderzyć - a po prostu się strasznie przejmowałem i blokowałem w środku. Efekt taki - że ludzie brali mnie za takiego jaki nie jestem naprawdę; tylko kilka osób mnie zna lepiej, ale chyba i tak nie do końca, gdyż nie zawiązuję głębokich przyjaźni , więzi jak dawniej...Jestem pewien, że to nerwica, ale czy też jakieś defekty w osobowości ( typu bierno - agresywna?)

[mgr Kamila Krocz]

Witaj garry!

Przez Internet nie da się przeprowadzić diagnozy różnicowej i stwierdzić, czy masz osobowość bierno-agresywną, czy raczej nerwicę. Tutaj potrzebna byłaby bezpośrednia konsultacja u specjalisty. Mnie się wydaje, że masz po prostu niską, niestabilną i nieadekwatną samoocenę. Brak Ci pewności siebie, wiary w swoje możliwości, porównujesz się do innych, rozpamiętujesz swoje jakieś przeszłe "porażki" i dlatego odczuwasz subiektywny dyskomfort. Odetnij się od przeszłości. Tego już nie zmienisz, musisz to zaakceptować, ale wysuń wnioski na przyszłość z tego, co Cię spotkało. Jesteś już bogatszy o nowe doświadczenia. Może we wcześniejszej szkole byłeś lekceważony, upokarzany, nietraktowany poważnie i nie potrafiłeś się "postawić", dlatego miałeś wizerunek "ciamajdy", jak to określiłeś, ale wiesz dobrze, że potrafisz być zabawny, interesujący, aktywny, pełen pasji i różnych zainteresowań, potrafisz zachęcić do siebie ludzi. Jeśli tak jest, wykorzystaj swój potencjał teraz i zostaw za sobą przeszłość. Doceń przyjaciół i znajomych, którzy Cię akceptują i wiedzą, jaki jesteś - ze swoimi wadami i zaletami. ;) Głowa do góry! Pozdrawiam i powodzenia!